Płazińce to grupa zwierząt zaliczana do typu płazińców, które występują zarówno w formie pasożytniczej, jak i jako wolno żyjące organizmy. Przedstawicielem wolno żyjących płazińców jest tasiemiec. Budowa płazińców cechuje się prostotą rozwoju oraz występowaniem w wodzie. Są to zwierzęta acelomatyczne, bez jamy ciała, o narządach wypełnionych parenchymą. Ich ciało jest grzbieto-brzusznie spłaszczone, między wydłużone. Pokryte jest śluzowym nabłonkiem orzęsionym.
Płazińce pasożytnicze, które są przykładami tej grupy zwierząt, rozwijają się jako pasożyty zwierząt. Ich rozwój jest złożony, a najbardziej charakterystycznym przedstawicielem są przywry. Mają one niedrożny przewód pokarmowy, a ich wydatki są otworem na powierzchni ciała. W nabłonku występują rabdity, które pełnią funkcje obronne i ułatwiają zdobywanie pokarmu.
Ścianę ciała płazińców stanowi wór powłocono-mięśniowy, zbudowany z jednowarstwowego nabłonka i mięśni. Pod warstwą nabłonka znajdują się mięśnie okrężne, skośne i podłużne, co zapewnia skuteczne odżywianie. Tasiemce, jako przykład płazińców, posiadają główkę, haczyki oraz przyssawki.
Płazińce nie posiadają układu oddechowego, a pasożyty uzyskują energię dzięki fermentacji. Wolno żyjące płazińce oddychają bez tlenu, a wymiana gazowa zachodzi poprzez całą powierzchnię ciała.
Płazińce pasożytnicze nie mają układu pokarmowego, przez co substancje pokarmowe wchłaniają przez całą powierzchnię ciała, a niestrawione reszki są usuwane przez otwór gębowy.
Płazińce pełnią istotną rolę w przyrodzie jako pasożyty zwierząt, jednak ich znaczenie dla człowieka może być szkodliwe z powodu chorób, jakie mogą przenosić.
Warto zwrócić uwagę na przystosowanie płazińców do pasożytniczego trybu życia, między innymi poprzez wykształcenie aparatu czepnego, który ułatwia przyleganie do organizmu żywiciela.
Płazińce mogą być przyczyną wielu schorzeń u ludzi, szczególnie gdy zostaną zjadane wraz z surowym lub niedogotowanym mięsem, co może prowadzić do zarażeń.
Podsumowując, płazińce cechuje prostota budowy oraz różnorodność trybu życia, co czyni je istotnym elementem w przyrodzie, zarówno dla środowiska naturalnego, jak i dla człowieka.
