Płazińce to grupa bezkręgowców o spłaszczonym ciele, które występują zarówno w środowisku wodnym jak i jako pasożyty.

Budowa płazińców charakteryzuje się brakiem jamy ciała oraz obecnością tkanki mezenchymatycznej wypełniającej przestrzeń między narządami. Ich ciało jest obustronnie symetryczne i spłaszczone grzbietowo-brzusznie. Układ pokarmowy płazińców składa się z otworu gębowego i ślepo zakończonego jelita, bez odbytu. Jak oddychają płazińce? Oddychanie odbywa się przez całą powierzchnię ciała.

Wśród przedstawicieli płazińców wyróżniamy zarówno gatunki wolno żyjące jak i pasożytnicze. Przedstawicielem wolno żyjących płazińców jest wypławek biały, żyjący w wodach słodkich. Płazińce pasożytnicze przykłady obejmują tasiemce i przywry, które wykształciły specjalne przystosowania do pasożytniczego trybu życia, takie jak narządy czepne i rozbudowany układ rozrodczy. Gdzie żyją płazińce? Występują w środowisku wodnym (gatunki wolno żyjące) oraz jako pasożyty wewnętrzne kręgowców (tasiemce i przywry).

Znaczenie płazińców dla człowieka jest głównie negatywne ze względu na choroby wywoływane przez gatunki pasożytnicze. Tasiemce mogą powodować tasiemczycę, a przywry - schistosomatozę. Przystosowanie płazińców do pasożytniczego trybu życia obejmuje wykształcenie narządów czepnych (przyssawki, haki), brak układu pokarmowego u tasiemców oraz zdolność do produkcji ogromnej liczby jaj. Jednocześnie płazińce wolno żyjące pełnią ważną rolę w ekosystemach wodnych jako drapieżniki i pokarm dla innych organizmów.