Dysocjacja elektrolityczna i elektrolity
Dysocjacja elektrolityczna to proces rozpadu cząsteczek na jony zachodzący w roztworach wodnych. Substancje ulegające dysocjacji nazywamy elektrolitami. Możemy je podzielić na dwie główne kategorie w zależności od stopnia dysocjacji.
Elektrolity mocne to te, w których roztworach jest znacznie więcej jonów niż niezdysocjowanych cząsteczek. Należą do nich sole, wodorotlenki pierwiastków 1 i 2 grupy (z wyjątkiem Be(OH)₂ i Mg(OH)₂) oraz silne kwasy jak HCl, HBr, H₂SO₄, HNO₃ i HClO₄. Z kolei elektrolity słabe zawierają więcej cząsteczek niezdysocjowanych niż jonów.
Dysocjacja może zachodzić etapowo. Kwas siarkowy(VI) dysocjuje w dwóch etapach: najpierw H₂SO₄ + H₂O → HSO₄⁻ + H₃O⁺, a następnie HSO₄⁻ + H₂O → SO₄²⁻ + H₃O⁺. Podobnie wodorotlenki dwuwartościowe jak Mg(OH)₂ dysocjują w dwóch krokach, a sole złożone jak Na₂SO₄ również ulegają etapowej dysocjacji.
💡 Warto zapamiętać! Reakcję zobojętniania możemy zapisać na trzy sposoby: cząsteczkowo np.KOH+HCl→KCl+H2O, jonowo w zapisie pełnym K++OH−+H++Cl−→K++Cl−+H2O oraz w zapisie skróconym, gdzie uwzględniamy tylko jony biorące udział w reakcji OH−+H+→H2O.