Węglowodory aromatyczne wykazują charakterystyczne właściwości chemiczne, które odróżniają je od innych grup związków organicznych. Ich reaktywność jest ściśle związana z obecnością zdelokalizowanych elektronów π w pierścieniu aromatycznym.

Highlight: Najważniejszymi reakcjami węglowodorów aromatycznych są substytucja elektrofilowa i, w specjalnych warunkach, addycja.

Reakcje substytucji są typowe dla węglowodorów aromatycznych. Obejmują one:

1. Halogenowanie - np. chlorowanie lub bromowanie benzenu w obecności katalizatora (FeCl₃ lub FeBr₃).
2. Alkilowanie - przyłączanie grup alkilowych do pierścienia benzenowego, np. reakcja benzenu z chlorkiem metylu.
3. Nitrowanie - wprowadzanie grupy nitrowej (-NO₂) do pierścienia aromatycznego przy użyciu mieszaniny nitrującej (HNO₃ + H₂SO₄).

Przykład: Reakcja nitrowania benzenu: C₆H₆ + HNO₃ → C₆H₅NO₂ + H₂O

Reakcje addycji zachodzą trudniej i wymagają specjalnych warunków. Przykłady to:

1. Uwodornienie benzenu do cykloheksanu w obecności katalizatora.
2. Addycja chloru lub bromu do benzenu w specyficznych warunkach.

Vocabulary: Substytucja elektrofilowa to typ reakcji, w której elektrofilowy reagent zastępuje atom wodoru w pierścieniu aromatycznym.

Mechanizm substytucji elektrofilowej w węglowodorach aromatycznych jest kluczowy dla zrozumienia ich reaktywności. Proces ten można podzielić na trzy główne etapy, co zostało zilustrowane na przykładzie chlorowania benzenu:

1. Wytworzenie odczynnika elektrofilowego (Cl⁺) z udziałem katalizatora (FeCl₃).
2. Atak elektrofila na pierścień aromatyczny, prowadzący do utworzenia kompleksu przejściowego.
3. Odtworzenie aromatyczności pierścienia poprzez oderwanie protonu i regenerację katalizatora.

Definicja: Elektrofil to cząsteczka lub jon mający tendencję do przyciągania elektronów i tworzenia wiązań chemicznych.

Wpływ podstawników na przebieg substytucji elektrofilowej jest istotny dla przewidywania produktów reakcji. Wyróżniamy dwa rodzaje podstawników:

1. Podstawniki I rodzaju (aktywujące) - kierują nowe podstawniki w pozycje orto i para. Należą do nich m.in. grupy: -OH, -NH₂, -CH₃, -CH₂CH₃, halogeny.

2. Podstawniki II rodzaju (dezaktywujące) - kierują nowe podstawniki w pozycję meta. Przykłady to grupy: -NO₂, -CHO, -COOH.

Highlight: Zrozumienie wpływu podstawników jest kluczowe dla przewidywania produktów reakcji substytucji elektrofilowej w węglowodorach aromatycznych.

Przykład: W reakcji nitrowania toluenu (metylobenzenu), grupa metylowa (-CH₃) jako podstawnik I rodzaju kieruje grupę nitrową głównie w pozycje orto i para.

Znajomość tych zasad pozwala na efektywne planowanie syntez organicznych i przewidywanie produktów reakcji węglowodorów aromatycznych.

Reakcje addycji wodoru i halogenu na benzenie zachodzą w specjalnych warunkach:

1. Addycja wodoru w obecności katalizatora i podwyższonej temperaturze
2. Addycja halogenu w obecności katalizatora (np. FeCl3)

Wpływ podstawników na kierunek substytucji elektrofilowej:

• Podstawniki I rodzaju (np. -OH, -NH2, halogeny) kierują nowe podstawniki w pozycje orto i para
• Podstawniki II rodzaju (np. -NO2, -CHO, -COOH) kierują nowe podstawniki w pozycję meta

Definition: Podstawniki I rodzaju - grupy funkcyjne kierujące nowe podstawniki w pozycje orto i para w reakcjach substytucji elektrofilowej.

Definition: Podstawniki II rodzaju - grupy funkcyjne kierujące nowe podstawniki w pozycję meta w reakcjach substytucji elektrofilowej.

Highlight: Znajomość wpływu podstawników na kierunek substytucji jest kluczowa dla przewidywania produktów reakcji węglowodorów aromatycznych.

Węglowodory aromatyczne to grupa związków organicznych o charakterystycznej budowie pierścieniowej. Ich nazewnictwo opiera się na systematyce uwzględniającej rodzaj i pozycję podstawników w pierścieniu benzenowym.

Definicja: Węglowodory aromatyczne to związki organiczne zawierające co najmniej jeden pierścień aromatyczny w swojej strukturze.

Podstawowym przedstawicielem tej grupy jest benzen (C₆H₆), który stanowi punkt wyjścia dla nazewnictwa bardziej złożonych struktur. W przypadku węglowodorów aromatycznych z jednym podstawnikiem, nazwy tworzy się przez dodanie przedrostka określającego rodzaj podstawnika do słowa "benzen", np. chlorobenzen, metylobenzen (toluen), bromobenzen.

Przykład: Etylobenzen to węglowodór aromatyczny, w którym grupa etylowa (-CH₂CH₃) jest przyłączona do pierścienia benzenowego.

Dla związków z dwoma podstawnikami stosuje się przedrostki określające ich wzajemne położenie: orto- (o-), meta- (m-) lub para- (p-). Alternatywnie można użyć numeracji, np. 1,2-dichlorobenzen (o-dichlorobenzen).

Highlight: Ważne jest zapamiętanie, że w przypadku dwóch różnych podstawników, numerację rozpoczyna się od podstawnika o wyższym priorytecie według reguł IUPAC.

Węglowodory aromatyczne mogą również występować jako podstawniki w innych związkach. W takich przypadkach używa się nazwy "fenyl" dla grupy -C₆H₅.

Vocabulary: Ksyleny to pochodne benzenu zawierające dwie grupy metylowe (-CH₃) w różnych pozycjach względem siebie.