Polska posiada bogatą i złożoną historię geologiczną, która ukształtowała obecną strukturę terenu i zasoby naturalne kraju.
Dzieje geologiczne Polski sięgają setek milionów lat wstecz, gdy obszar dzisiejszej Polski był wielokrotnie zalewany przez morza i wypiętrzany przez ruchy górotwórcze. W okresie mezozoiku na terenie Polski występowały płytkie morza, w których gromadziły się osady będące dziś źródłem cennych surowców mineralnych. Szczególnie ważne były okresy jury i kredy, kiedy powstały złoża wapieni, margli i fosforytów. Późniejsze procesy geologiczne, w tym zlodowacenia plejstoceńskie, ukształtowały współczesną rzeźbę terenu.
Budowa geologiczna Polski jest niezwykle zróżnicowana i dzieli się na kilka głównych jednostek strukturalnych. Na północy znajduje się platforma wschodnioeuropejska, w centrum platforma paleozoiczna, a na południu młode góry fałdowe Karpat. Ta różnorodność geologiczna przekłada się na bogactwo surowców mineralnych w Polsce. Najważniejsze z nich to węgiel kamienny (Górnośląskie Zagłębie Węglowe), węgiel brunatny (okolice Bełchatowa i Konina), rudy miedzi (Legnicko-Głogowski Okręg Miedziowy), sól kamienna (Wieliczka, Bochnia), siarka (Tarnobrzeg) oraz ropa naftowa i gaz ziemny (Podkarpacie). Znajomość tej tematyki jest kluczowa dla uczniów przygotowujących się do matury z geografii, szczególnie w kontekście zadań dotyczących zasobów naturalnych i rozwoju gospodarczego Polski.
