Historia /

cesarstwo Ottonow

cesarstwo Ottonow

 Cesarstwo Ottonów
Europa Zachodnia po śmierci Karola Wielkiego
Państwo Franków było wewnętrznie zróżnicowane, co negatywnie wpłynęło na dłu

cesarstwo Ottonow

user profile picture

Natalia Strzępek

29 844 Obserwujących

114

Udostępnij

Zapisz

historia/ średniowiecze

 

1/2

Notatka

Cesarstwo Ottonów Europa Zachodnia po śmierci Karola Wielkiego Państwo Franków było wewnętrznie zróżnicowane, co negatywnie wpłynęło na długość jego istnienia. ● W 814 r. nowym władcą został Ludwik Pobożny (syn Karola Wielkiego). W czasie panowania musiał walczyć z członkami swojej rodziny chcącymi sprawować niezależne rządy. Śmierć Ludwika Pobożnego doprowadziła do sporu o władzę między jego synami. Ostatecznie w 843 r. został zawarty traktat w Verdun zapewniający podział państwa między nimi: Lotar I otrzymał środkową część (Lotaryngia, Alzacja, Burgundia i północna Italia). Oficjalnie posiadał również zwierzchnią władzę nad braćmi, co jednak nie było przestrzegane, • Karol Łysy uzyskał zachodni obszar (dzisiejsza Francja), • Ludwik Niemiecki dostał wschodnie terytorium (dzisiejsze Niemcy). Państwo Lotara upadło po jego śmierci: Italia zdobyła niezależność, obszary na północy stały się powodem sporu między pozostałymi państwami Karolingów. 0 200 km KRÓLESTWA ANGLOSASKIE Paryż EMIRAT KORDOBAŃSKI O Verdun Sola Słowianie Ratyzbona granica królestwa Franków przed podpisaniem traktatu w Verdun państwo Karola Łysego państwo Ludwika Niemieckiego państwo Lotara I PK Państwo Kościelne PK PK Podział imperium Karola Wielkiego w 843 r Cesarstwo Ottonów Rządy Ottonów we wschodniej części dawnego imperium Karola Wielkiego uznaje się za początki państwa niemieckiego. W 911 r. zmarł ostatni przedstawiciel Karolingów władający państwem wschodniofrankijskim. Nowym władcą został frankijski arystokrata Konrad I. W 919 r. tron uzyskał Henryk I z dynastii Ludolfingów (zwanej również saską lub otłońską). Panowanie Ottona I Otton I ze względu na swoje osiągnięcia otrzymał przydomek Wielki". Odziedziczył tron po swoim ojcu Henryku I. Prowadził aktywną politykę zagraniczną: • pokonanie...

Więcej zabawy podczas nauki z nami

Ucz się od najlepszych studentów z pomocą 620.000 notatek!
Ucz się od najlepszych studentów z pomocą 620.000 notatek!
Nawiązuj kontakty z innymi studentami i pomagaj im w nauce!
Nawiązuj kontakty z innymi studentami i pomagaj im w nauce!
Zdobywaj lepsze oceny bez niepotrzebnego stresu!
Zdobywaj lepsze oceny bez niepotrzebnego stresu!

Pobierz aplikację

Alternatywny zapis:

Węgrów w 955 r. w bitwie nad rzeką Lech, co powstrzymało ich najazdy na Europę Zachodnią, narzucenie swojego zwierzchnictwa Księstwu Czeskiemu, podbicie Słowian połabskich żyjących między Łabą i Odrą, • uzyskanie trybutu od władcy Polan - Mieszkal, • ingerencja w wewnętrzne konflikty w Italii i koronacja na króla Longobardów, • nieudane walki z Arabami o południową część Półwyspu Apenińskiego. W 962 r. w Rzymie odbyła się koronacja Ottona I na cesarza. Wskutek tego wydarzenia doszło do odnowienia cesarstwa na Zachodzie. Panowanie Ottona II Otton II starał się kontynuować politykę swojego poprzednika. Został koronowany na króla Niemiec i cesarza za życia swojego ojca Ottona I. Zawarł małżeństwo z bizantyjską księżniczką Teofano. W początkowym okresie swoich rządów walczył o utrzymanie swojej władzy w Niemczech. Toczył konflikt o Lotaryngię z państwem zachodniofrankijskim. W 983 r. poniósł śmierć w walce z Arabami w południowej Italii. Panowanie Ottona III Otton III został królem Niemiec, będąc jeszcze dzieckiem. Początkowo rządy w jego imieniu sprawowała cesarzowa Teofano (matka Ottona III). W 496 r. został cesarzem. ● Jego rządy były podobne do bizantyjskiego cezaropapizmu, m.in. decydował o wyborze papieża. Życiowym celem Ottona III było odnowienie uniwersalistycznego cesarstwa rzymskiego: • zjednoczone imperium miało obejmować całą chrześcijańską Europę ze stolicą w Rzymie, zwierzchnią władzę nad odnowionym cesarstwem miał mieć jedynie cesarz, w 1000 r. odbył się zjazd w Gnieźnie, którego celem było przekonanie polskiego władcy (Bolesława Chrobrego) do planu cesarza, Otton III zamierzał również pozyskać dla swojej sprawy węgierskiego władcę Stefana i dlatego zgodził się na jego koronację na króla. Przyczyny upadku uniwersalistycznych planów Ottona III: • niechęć niemieckich możnych do pomysłów cesarza, niezadowolenie rzymskich elit z cesarskich rządów, krótkie panowanie Ottona III. ● Otton III zmarł w 1002 r., a władzę po nim przejął jego kuzyn - Henryk II (ostatni cesarz z dynastii Ludolfingów).