Historia /
cesarstwo Ottonow
cesarstwo Ottonow

cesarstwo Ottonow

Natalia Strzępek
29 844 Obserwujących
114
Udostępnij
Zapisz
historia/ średniowiecze
1/2
Notatka
Cesarstwo Ottonów Europa Zachodnia po śmierci Karola Wielkiego Państwo Franków było wewnętrznie zróżnicowane, co negatywnie wpłynęło na długość jego istnienia. ● W 814 r. nowym władcą został Ludwik Pobożny (syn Karola Wielkiego). W czasie panowania musiał walczyć z członkami swojej rodziny chcącymi sprawować niezależne rządy. Śmierć Ludwika Pobożnego doprowadziła do sporu o władzę między jego synami. Ostatecznie w 843 r. został zawarty traktat w Verdun zapewniający podział państwa między nimi: Lotar I otrzymał środkową część (Lotaryngia, Alzacja, Burgundia i północna Italia). Oficjalnie posiadał również zwierzchnią władzę nad braćmi, co jednak nie było przestrzegane, • Karol Łysy uzyskał zachodni obszar (dzisiejsza Francja), • Ludwik Niemiecki dostał wschodnie terytorium (dzisiejsze Niemcy). Państwo Lotara upadło po jego śmierci: Italia zdobyła niezależność, obszary na północy stały się powodem sporu między pozostałymi państwami Karolingów. 0 200 km KRÓLESTWA ANGLOSASKIE Paryż EMIRAT KORDOBAŃSKI O Verdun Sola Słowianie Ratyzbona granica królestwa Franków przed podpisaniem traktatu w Verdun państwo Karola Łysego państwo Ludwika Niemieckiego państwo Lotara I PK Państwo Kościelne PK PK Podział imperium Karola Wielkiego w 843 r Cesarstwo Ottonów Rządy Ottonów we wschodniej części dawnego imperium Karola Wielkiego uznaje się za początki państwa niemieckiego. W 911 r. zmarł ostatni przedstawiciel Karolingów władający państwem wschodniofrankijskim. Nowym władcą został frankijski arystokrata Konrad I. W 919 r. tron uzyskał Henryk I z dynastii Ludolfingów (zwanej również saską lub otłońską). Panowanie Ottona I Otton I ze względu na swoje osiągnięcia otrzymał przydomek Wielki". Odziedziczył tron po swoim ojcu Henryku I. Prowadził aktywną politykę zagraniczną: • pokonanie...
Więcej zabawy podczas nauki z nami

Ucz się od najlepszych studentów z pomocą 620.000 notatek!

Nawiązuj kontakty z innymi studentami i pomagaj im w nauce!

Zdobywaj lepsze oceny bez niepotrzebnego stresu!
Pobierz aplikację
Alternatywny zapis:
Węgrów w 955 r. w bitwie nad rzeką Lech, co powstrzymało ich najazdy na Europę Zachodnią, narzucenie swojego zwierzchnictwa Księstwu Czeskiemu, podbicie Słowian połabskich żyjących między Łabą i Odrą, • uzyskanie trybutu od władcy Polan - Mieszkal, • ingerencja w wewnętrzne konflikty w Italii i koronacja na króla Longobardów, • nieudane walki z Arabami o południową część Półwyspu Apenińskiego. W 962 r. w Rzymie odbyła się koronacja Ottona I na cesarza. Wskutek tego wydarzenia doszło do odnowienia cesarstwa na Zachodzie. Panowanie Ottona II Otton II starał się kontynuować politykę swojego poprzednika. Został koronowany na króla Niemiec i cesarza za życia swojego ojca Ottona I. Zawarł małżeństwo z bizantyjską księżniczką Teofano. W początkowym okresie swoich rządów walczył o utrzymanie swojej władzy w Niemczech. Toczył konflikt o Lotaryngię z państwem zachodniofrankijskim. W 983 r. poniósł śmierć w walce z Arabami w południowej Italii. Panowanie Ottona III Otton III został królem Niemiec, będąc jeszcze dzieckiem. Początkowo rządy w jego imieniu sprawowała cesarzowa Teofano (matka Ottona III). W 496 r. został cesarzem. ● Jego rządy były podobne do bizantyjskiego cezaropapizmu, m.in. decydował o wyborze papieża. Życiowym celem Ottona III było odnowienie uniwersalistycznego cesarstwa rzymskiego: • zjednoczone imperium miało obejmować całą chrześcijańską Europę ze stolicą w Rzymie, zwierzchnią władzę nad odnowionym cesarstwem miał mieć jedynie cesarz, w 1000 r. odbył się zjazd w Gnieźnie, którego celem było przekonanie polskiego władcy (Bolesława Chrobrego) do planu cesarza, Otton III zamierzał również pozyskać dla swojej sprawy węgierskiego władcę Stefana i dlatego zgodził się na jego koronację na króla. Przyczyny upadku uniwersalistycznych planów Ottona III: • niechęć niemieckich możnych do pomysłów cesarza, niezadowolenie rzymskich elit z cesarskich rządów, krótkie panowanie Ottona III. ● Otton III zmarł w 1002 r., a władzę po nim przejął jego kuzyn - Henryk II (ostatni cesarz z dynastii Ludolfingów).