Czasy saskie - rządy Augusta II
Po śmierci Jana III Sobieskiego o tron polski rywalizowali trzej kandydaci: Jakub Sobieski (najstarszy syn zmarłego króla), francuski książę Franciszek Ludwik Conti oraz elektor Saksonii Fryderyk August Wettin. Ostatecznie królem Polski został Fryderyk August, przyjmując imię August II, co doprowadziło do unii personalnej polsko-saskiej.
Początek rządów Augusta II przyniósł Polsce udział w wielkiej wojnie północnej. W 1702 roku Szwedzi wkroczyli na tereny Rzeczypospolitej, co doprowadziło do podziału kraju na zwolenników i przeciwników króla. W 1704 roku utworzono konfederację warszawską, która doprowadziła do detronizacji Augusta II i wyboru na króla Stanisława Leszczyńskiego. Zwolennicy Augusta II zawiązali konfederację sandomierską, jednak ostatecznie August II został zmuszony do zrzeczenia się korony na rzecz Leszczyńskiego (pokój w Altranstädt, 1706).
Warto zapamiętać! Losy wojny ostatecznie rozstrzygnęły się w 1709 roku w bitwie pod Połtawą, po której Leszczyński stracił tron, a August II powrócił do władzy.
W 1717 roku odbył się słynny Sejm Niemy, zwołany po konfederacji tarnogrodzkiej (1715), podczas której domagano się usunięcia saskich wojsk z Polski. Sejm Niemy uchwalił ważne postanowienia: powołanie stałej armii liczącej 24 tysiące żołnierzy, określenie zasad funkcjonowania unii polsko-saskiej, zakaz wprowadzania wojsk saskich na teren Rzeczypospolitej, ograniczenie uprawnień hetmanów i sejmików oraz zmniejszenie praw politycznych innowierców.