W połowie XIX wieku doszło do ważnego procesu zjednoczenia Włoch i wojny krymskiej, które na zawsze zmieniły mapę Europy. Proces zjednoczenia Włoch rozpoczął się pod przewodnictwem Królestwa Sardynii i jego premiera Cavoura, który prowadził zręczną politykę dyplomatyczną. Kluczowym momentem było porozumienie Cavoura i Napoleona III, zawarte w 1858 roku w Plombières. Francja zobowiązała się do pomocy militarnej w walce z Austrią w zamian za odstąpienie Sabaudii i Nicei.
Kolejnym przełomowym wydarzeniem była wyprawa tysiąca Garibaldiego w 1860 roku. Giuseppe Garibaldi, wraz z tysiącem ochotników zwanych "czerwonymi koszulami", wyruszył na podbój Sycylii i południowych Włoch. Ta spektakularna kampania doprowadziła do przyłączenia Królestwa Obojga Sycylii do zjednoczonego państwa włoskiego. Garibaldi, mimo swoich republikańskich przekonań, przekazał zdobyte terytoria królowi Wiktorowi Emanuelowi II, uznając jego zwierzchnictwo nad zjednoczonymi Włochami.
Proces zjednoczenia zakończył się w 1870 roku, gdy wojska włoskie zajęły Rzym, który stał się stolicą nowego państwa. Wcześniej, w 1866 roku, do Królestwa Włoch przyłączono Wenecję. Zjednoczenie Włoch miało ogromne znaczenie dla całej Europy - powstało nowe, silne państwo, które zmieniło układ sił na kontynencie. Wojna krymska natomiast osłabiła pozycję Rosji i przyczyniła się do zmian w systemie sojuszy europejskich. Te wydarzenia pokazują, jak złożone były procesy polityczne w XIX-wiecznej Europie i jak wpłynęły na kształtowanie się współczesnych państw.
