Rewolucja przemysłowa i jej następstwa fundamentalnie zmieniły oblicze Europy w XIX wieku. Proces ten rozpoczął się w Wielkiej Brytanii i stopniowo rozprzestrzenił się na kontynent europejski. Skutki rewolucji przemysłowej były wielowymiarowe - od zmian gospodarczych po społeczne. Mechanizacja produkcji, rozwój kolei żelaznych i powstanie fabryk doprowadziły do masowej urbanizacji i utworzenia nowej klasy robotniczej. W Polsce proces industrializacji przebiegał wolniej, głównie ze względu na zabory i opóźnienie gospodarcze.
Wiosna Ludów w 1848 roku była bezpośrednią konsekwencją napięć społecznych i politycznych, które nagromadziły się w Europie. Wiosna Ludów w Polsce była częścią szerszego ruchu rewolucyjnego, który ogarnął kontynent. Powstania wybuchły w wielu krajach, w tym w Austrii, gdzie doprowadziły do znaczących zmian politycznych. Skutki Wiosny Ludów obejmowały między innymi zniesienie pańszczyzny w wielu regionach, liberalizację życia politycznego i wzrost świadomości narodowej.
Kongres wiedeński (1814-1815) był kluczowym wydarzeniem kształtującym porządek polityczny XIX-wiecznej Europy. Postanowienia kongresu wiedeńskiego opierały się na zasadach legitymizmu i restauracji dawnego porządku. Utworzono wówczas święte przymierze, które miało gwarantować stabilność polityczną w Europie. Skutki kongresu wiedeńskiego były długotrwałe i obejmowały nowy podział terytorialny kontynentu, powstanie Królestwa Polskiego pod berłem cara oraz system równowagi sił między mocarstwami. Zasada restauracji zakładała przywrócenie przedrewolucyjnych dynastii na trony europejskie, co miało zapobiec kolejnym rewolucjom.
