Wielkie odkrycia geograficzne stanowiły przełomowy okres w historii świata, który rozpoczął się w XV wieku i trwał przez kolejne stulecia. W tym czasie europejscy żeglarze, głównie z Portugalii i Hiszpanii, wyruszyli na nieznane wody w poszukiwaniu nowych szlaków handlowych i terytoriów.
Przyczyny odkryć geograficznych były złożone i obejmowały zarówno czynniki ekonomiczne, jak i polityczne. Portugalia, jako pionier w tej dziedzinie, rozpoczęła ekspansję wzdłuż wybrzeży Afryki, ustanawiając tam swoje kolonie portugalskie. Bartolomeu Dias opłynął Przylądek Dobrej Nadziei, a Vasco da Gama dotarł do Indii. Równolegle Hiszpania, za sprawą Krzysztofa Kolumba, odkryła Amerykę w 1492 roku, co dało początek rozległemu imperium portugalskiemu i hiszpańskiemu w Nowym Świecie.
Skutki odkryć geograficznych były dalekosiężne i wielowymiarowe. Doprowadziły do powstania pierwszych globalnych imperiów kolonialnych, gdzie kolonie portugalskie w Azji i kolonie portugalskie w Afryce odegrały kluczową rolę. Szczególnie ważna była dawna kolonia portugalska w Chinach - Makau, która stała się centrum handlu między Europą a Dalekim Wschodem. System kolonialny zmienił nie tylko mapę polityczną świata, ale także wpłynął na rozwój gospodarczy, kulturowy i społeczny zarówno metropolii, jak i kolonii. Powstały nowe szlaki handlowe, rozwinął się handel międzykontynentalny, a wymiana kulturowa między różnymi częściami świata przybrała bezprecedensową skalę. Okres ten zapoczątkował też erę globalizacji i położył podwaliny pod współczesny światowy system gospodarczy i polityczny.
