Upadek Francji i Bitwa o Anglię

Najważniejsze wydarzenia podczas 2 wojny światowej w latach 1940-1941 obejmowały błyskawiczną kampanię niemiecką w Europie Zachodniej. Wehrmacht, omijając francuską Linię Maginota, zaatakował przez terytorium neutralnej Holandii i Belgii. Holandia skapitulowała po trzech dniach walk, a wojska brytyjskie zostały ewakuowane z Dunkierki.

Definicja: Wojna błyskawiczna (Blitzkrieg) - niemiecka taktyka wojenna polegająca na szybkich, skoordynowanych atakach wojsk pancernych wspieranych przez lotnictwo.

Francja skapitulowała 22 czerwca 1940 roku. Kraj został podzielony na okupowaną część północną i "wolną" strefę południową ze stolicą w Vichy, kierowaną przez marszałka Pétaina. Generał Charles de Gaulle utworzył w Londynie Komitet Wolnej Francji, kontynuując walkę u boku aliantów.

Plan Barbarossa i atak na ZSRR

Plan Barbarossa, czyli niemiecki plan ataku na Związek Radziecki, został zrealizowany 22 czerwca 1941 roku. Była to największa operacja wojskowa w historii, skierowana na trzy główne cele: Leningrad, Moskwę i Kijów.

Highlight: Niemcy początkowo odnosili znaczące sukcesy, biorąc do niewoli 3 miliony żołnierzy sowieckich i docierając pod Moskwę, jednak wczesna zima i nieprzygotowanie na warunki klimatyczne doprowadziły do załamania ofensywy.

Wehrmacht nie był przygotowany na warunki zimowe, co wykorzystała Armia Czerwona, przeprowadzając skuteczną kontrofensywę pod Moskwą. To wydarzenie pokazało pierwsze poważne ograniczenia niemieckiej machiny wojennej i zapoczątkowało nowy etap wojny na froncie wschodnim.

Okupacja niemiecka i Holokaust podczas 2 wojny światowej w Polsce

Niemiecka okupacja w Europie Wschodnio-Środkowej charakteryzowała się bezwzględnym terrorem wobec ludności cywilnej. Okupanci stosowali systematyczne metody zastraszania, w tym masowe łapanki, egzekucje i branie zakładników. Mieszkańcy okupowanych terenów byli systematycznie pozbawiani podstawowych praw i własności. Szczególnie dramatyczna sytuacja miała miejsce w Grecji, gdzie niemiecka polityka konfiskaty żywności doprowadziła do śmierci głodowej około 100 tysięcy osób. Niemcy deportowali również ponad 7 milionów osób na roboty przymusowe.

Definicja: Holokaust był zaplanowaną i systematyczną eksterminacją Żydów i Romów przez nazistowskie Niemcy podczas 2 wojny światowej. Proces ten rozpoczął się od stopniowej dyskryminacji, poprzez stygmatyzację społeczną, aż po masową zagładę.

System obozów koncentracyjnych stanowił kluczowy element nazistowskiej machiny terroru. Największe obozy powstały w Oświęcimiu (Auschwitz), Terezinie (Czechy), oraz na terenie Niemiec i Austrii (Dachau, Ravensbrück, Mauthausen, Sachsenhausen, Buchenwald, Gross-Rosen). Więźniowie byli zmuszani do niewolniczej pracy na rzecz III Rzeszy, a także poddawani nieludzkim eksperymentom medycznym.

Ważne: Od grudnia 1939 roku Żydzi zostali zmuszeni do noszenia białych opasek z gwiazdą Dawida, co było elementem ich stygmatyzacji społecznej. Utworzono getta w największych miastach okupowanej Polski, między innymi w Łodzi, Krakowie, Białymstoku, Warszawie, Lwowie i Lublinie, izolując społeczność żydowską od reszty społeczeństwa.