Kongres wiedeński i jego postanowienia
Kongres wiedeński, który odbył się od września 1814 do czerwca 1815 roku, był kluczowym wydarzeniem w historii Europy po upadku Napoleona. Jego celem było ustanowienie nowego porządku politycznego na kontynencie.
Zasady kongresu wiedeńskiego opierały się na czterech głównych filarach:
- 
Zasada restauracji: Przywrócenie na trony starych dynastii europejskich, obalonych w wyniku rewolucji francuskiej lub działań Napoleona. 
- 
Zasada legitymizmu: Uznanie boskiego pochodzenia władzy monarszej i negacja prawa do rewolucji. 
- 
Zasada równowagi: Dążenie do zapobieżenia dominacji jednego państwa nad pozostałymi. 
- 
Święte Przymierze (zasada strażaka): Zobowiązanie do kierowania się zasadami chrześcijańskimi w polityce i wspólnej walki z liberalizmem i ruchami rewolucyjnymi. 
Highlight: Święte Przymierze miało stać na straży nowego porządku ustalonego na kongresie wiedeńskim, z główną rolą Rosji, Prus i Austrii.
Postanowienia kongresu wiedeńskiego obejmowały szereg decyzji terytorialnych i politycznych:
- Utworzenie Związku Niemieckiego
- Przywrócenie przednapoleoński porządek na Półwyspie Apenińskim
- Połączenie Belgii i Holandii w Królestwo Niderlandów
- Przyłączenie Norwegii do Szwecji
Example: Postanowienia kongresu wiedeńskiego w sprawie Polski obejmowały utworzenie Królestwa Polskiego z carem Aleksandrem I na tronie, przyłączenie departamentów bydgoskiego i poznańskiego do Prus jako Wielkie Księstwo Poznańskie, oraz ustanowienie Rzeczypospolitej Krakowskiej pod protekcją Austrii, Prus i Rosji.
Kongres wiedeński uczestnicy to przede wszystkim reprezentanci pięciu mocarstw: Wielkiej Brytanii, Rosji, Austrii, Prus i Francji, którzy odegrali decydującą rolę w kształtowaniu nowego ładu europejskiego.
Decyzje kongresu wiedeńskiego miały na celu stabilizację sytuacji w Europie i zapobieżenie wybuchowi kolejnych rewolucji. Zasada restauracji kongres wiedeński była kluczowym elementem tej strategii, mającym na celu przywrócenie przedrewolucyjnego porządku politycznego.