Struktura Polskiego Państwa Podziemnego
Polskie Państwo Podziemne działało na dwóch głównych płaszczyznach. Pion wojskowy zajmował się walką zbrojną z okupantem, akcjami dywersyjnymi, propagandą i wywiadem. Początkowo funkcjonował jako Służba Zwycięstwu Polski (SZP), następnie przekształcony w Związek Walki Zbrojnej (ZWZ), a od 14 lutego 1942 roku jako Armia Krajowa (AK).
Pion cywilny zarządzał podziemną administracją, sądami, prasą i tajnym nauczaniem. Najważniejszym organem była Rada Jedności Narodowej (RJN), pełniąca rolę podziemnego parlamentu. Wykonawcą była Delegatura Rządu RP na Kraj kierowana przez Cyryla Ratajskiego, wspierana przez Krajową Radę Ministrów.
Do najsłynniejszych akcji AK należały: "Wieniec" i "Wieniec II" (zniszczenie linii kolejowych wokół Warszawy), "Meksyk II" (akcja pod Arsenałem) przeprowadzona przez Szare Szeregi w celu odbicia Jana Bytnara, akcja "Kutschera" (likwidacja dowódcy SS w Warszawie) oraz operacja "Most III" przechwycenierakietyV−2.
Ciekawostka: Mimo ogromnych trudności i zagrożenia, podziemne struktury organizowały tajne nauczanie. Tajna Organizacja Nauczycielska powstała już w październiku 1939 roku, a tzw. "tajne komplety" umożliwiły tysiącom młodych Polaków kontynuowanie edukacji mimo zakazu okupanta.
Oprócz AK istniały również inne organizacje zbrojne: Narodowa Organizacja Wojskowa (NOW), Bataliony Chłopskie (BCh), Gwardia Ludowa WRN oraz Narodowe Siły Zbrojne (NSZ). Komunistyczna Polska Partia Robotnicza dysponowała Gwardią Ludową (GL) przekształconą później w Armię Ludową (AL).