Rozkwit i upadek antycznej Grecji
Po zwycięstwie nad Persami w 479 r. p.n.e. Ateny stanęły na czele Związku Morskiego - sojuszu polis zainteresowanych kontynuacją walki przeciwko Persji. Szybko udało im się uwolnić greckie państwa spod perskiej dominacji, ale z czasem Ateny zaczęły traktować sojuszników bardziej jak poddanych.
Największy rozkwit Aten nastąpił za rządów Peryklesa, zwolennika demokracji i przeciwnika Sparty. Napięcia między demokratycznymi Atenami a oligarchiczną Spartą narastały, prowadząc w 431 r. p.n.e. do wybuchu wojny peloponeskiej. W tym konflikcie zmierzyły się dwa bloki: Ateny dowodzące Związkiem Morskim oraz Sparta na czele Związku Peloponeskiego.
💡 Warto wiedzieć: Wojna peloponeska trwała prawie 30 lat! Przez długi czas żadna ze stron nie mogła zdobyć przewagi, co pokazuje jak wyrównane były siły najważniejszych greckich polis.
Przełomowym momentem wojny była nieudana wyprawa Aten na Sycylię w celu zdobycia Syrakuz. Ta porażka ostatecznie doprowadziła do kapitulacji Aten w 404 r. p.n.e. Po upadku Aten nastąpił okres hegemonii spartańskiej, który nie trwał jednak długo. Przy wsparciu Persji (dawnego wroga!) Teby wraz z innymi polis utworzyły koalicję antyspartańską, a w 371 r. p.n.e. Tebańczycy rozgromili Spartę w bitwie pod Leuktrami, kończąc jej dominację.