Początki integracji europejskiej i walka z rasizmem w USA
Proces integracji europejskiej po II wojnie światowej rozpoczął się w latach 50. XX wieku. 25 marca 1957 roku Francja, RFN, Włochy, Belgia, Holandia i Luksemburg podpisały traktaty rzymskie, dając początek Europejskiej Wspólnocie Gospodarczej (EWG) oraz Europejskiej Wspólnocie Energii Atomowej (Euratom). W 1959 roku powstało Europejskie Stowarzyszenie Wolnego Handlu (EFTA), do którego przystąpiły Wielka Brytania, Austria, Dania, Norwegia, Portugalia, Szwajcaria i Szwecja. Z czasem kolejne kraje dołączały do EWG, w tym Wielka Brytania, Irlandia i Dania w 1973 roku, a później Grecja, Hiszpania i Portugalia.
W Stanach Zjednoczonych toczyła się walka z rasizmem. Afroamerykanie, na czele z Martinem Lutherem Kingiem, podjęli walkę o równouprawnienie, wykorzystując metody biernego oporu. Przełomowym momentem był marsz na Waszyngton w sierpniu 1963 roku. W 1964 roku uchwalono ustawę o równouprawnieniu dla czarnoskórych i zakazie dyskryminacji.
Przykład: Symbolicznym początkiem walki o prawa obywatelskie był incydent z 1 grudnia 1955 roku, gdy Rosa Parks odmówiła ustąpienia miejsca białemu mężczyźnie w autobusie w Montgomery, za co została aresztowana.
Definicja: Integracja europejska to proces jednoczenia państw europejskich w sferze gospodarczej, politycznej i społecznej, mający na celu stworzenie wspólnego rynku i wzmocnienie współpracy między krajami członkowskimi.