Źródła historyczne epoki nowożytnej
Epoka nowożytna przyniosła znaczący rozwój źródeł historycznych, zarówno pisanych, jak i niepisanych. Źródła historyczne pisane zyskały na znaczeniu dzięki wynalezieniu druku i wzrostowi umiejętności czytania i pisania w społeczeństwie.
Źródła historyczne pisane dzielą się na opisowe i normatywne:
-
Źródła opisowe obejmują:
Wykłady dziejów politycznych miast, państw, władców i narodów
Listy i relacje z okresu wielkich odkryć geograficznych
Autobiografie i pamiętniki
Diariusze dziennikiwojenne,peregrynacji,sejmowe
Gazety ulotne i codzienne
Rękopiśmienną korespondencję
Zarysy, kompendia, słowniki i encyklopedie
-
Źródła normatywne to:
Kodeksy prawa
Rozporządzenia i instrukcje
Rozkazy
Raporty i sprawozdania
Korespondencja misji dyplomatycznych
Spisy powszechne ludności
Highlight: Wynalezienie druku przez Jana Gutenberga w 1450 roku, znane jako "era Gutenberga", znacząco przyczyniło się do wzrostu ilości źródeł pisanych.
Źródła historyczne niepisane również odgrywają istotną rolę w badaniach historycznych. Obejmują one:
- Architekturę
- Sztukę, w tym ikonografię przedstawiającą nowe tematy malarskie, np. życie codzienne
- Narzędzia pracy
- Broń
- Odzież
- Medale
- Źródła kartograficzne, takie jak mapy i plany miast
Definition: Źródła historyczne to wszelkie pozostałości po przodkach, które dostarczają informacji o przeszłości.
Example: Przykładem źródła historycznego pisanego opisowego może być "Merkuriusz Polski" - jedna z pierwszych polskich gazet codziennych.
Vocabulary: Diariusz to rodzaj dziennika, w którym wydarzenia zapisywano chronologicznie, dzień po dniu, w przeciwieństwie do pamiętnika.
Różnorodność źródeł historycznych z epoki nowożytnej pozwala historykom na wieloaspektowe badanie przeszłości, umożliwiając lepsze zrozumienie życia politycznego, społecznego i kulturalnego minionych wieków.
