Sejm Wielki (1788-1792) był jednym z najważniejszych wydarzeń w historii Polski XVIII wieku, którego głównym osiągnięciem było uchwalenie Konstytucji 3 maja.
Reformy Sejmu Wielkiego wprowadziły fundamentalne zmiany w funkcjonowaniu państwa polskiego. Najważniejsze z nich to wprowadzenie nowoczesnego systemu trójpodziału władzy według koncepcji Monteskiusza, który rozdzielił władzę na ustawodawczą (sejm), wykonawczą (król i Straż Praw) oraz sądowniczą. Zlikwidowano liberum veto, wprowadzono dziedziczność tronu i zniesiono wolną elekcję. Mieszczanie otrzymali szersze prawa, a chłopi zostali objęci ochroną państwa. Utworzono stałą 100-tysięczną armię i wprowadzono podatki dla szlachty i duchowieństwa.
Konstytucja 3 maja była pierwszą w Europie i drugą na świecie nowoczesną konstytucją pisaną. Jej najważniejsze postanowienia obejmowały wprowadzenie władzy wykonawczej w postaci Straży Praw z królem na czele oraz władzy ustawodawczej sprawowanej przez dwuizbowy sejm. Dokument ten znacząco wzmocnił pozycję mieszczan, którzy otrzymali prawo nabywania ziemi i piastowania urzędów. Reforma administracji państwowej wprowadziła nowe komisje rządowe odpowiedzialne za różne dziedziny życia publicznego. Konstytucja ustanowiła również katolicyzm jako religię panującą, jednocześnie gwarantując tolerancję dla innych wyznań. Te przełomowe zmiany, mimo krótkiego okresu obowiązywania (do 1793 roku), stanowiły fundament pod nowoczesne państwo polskie i do dziś są symbolem postępowych reform ustrojowych.
