Zabór pruski i Wielkie Księstwo Poznańskie
Po kongresie wiedeńskim ziemie polskie w Prusach otrzymały różny status prawny:
- Pomorze Gdańskie z Gdańskiem i ziemią chełmińską włączono do prowincji Prusy Zachodnie.
- Warmię przyłączono do Prus Wschodnich.
- Większość Wielkopolski i część Kujaw utworzyły Wielkie Księstwo Poznańskie.
Wielkie Księstwo Poznańskie jako jedyny polski obszar w Prusach posiadało ograniczoną autonomię. Polacy zamieszkujący ten region cieszyli się pewnymi swobodami, takimi jak:
- Prawo do używania języka polskiego w urzędach, sądach i szkołach
- Możliwość pełnienia funkcji urzędniczych
Przedstawicielem władcy Prus w Wielkim Księstwie Poznańskim był namiestnik królewski, którym został polski książę Antoni Radziwiłł. Jego kompetencje były jednak ograniczone.
Highlight: W 1827 roku namiestnik uzyskał prawo do zwoływania sejmu prowincjonalnego o charakterze doradczym.
Gospodarka w zaborze pruskim opierała się głównie na rolnictwie. Istotnym czynnikiem rozwoju było uwłaszczenie chłopów, rozpoczęte w Prusach w 1816 roku, a w Wielkim Księstwie Poznańskim w 1823 roku.
Example: Mapa Wielkiego Księstwa Poznańskiego ukazywałaby jego granice obejmujące większość Wielkopolski i część Kujaw, z Poznaniem jako głównym ośrodkiem administracyjnym.
Sytuacja Polaków w Wielkim Księstwie Poznańskim uległa pogorszeniu po 1830 roku, gdy zaczęli oni wspierać powstanie listopadowe w Królestwie Polskim. W 1831 roku władzę nad prowincją przejął nadprezydent Edward Flottwell, który rozpoczął proces germanizacji i ograniczania polskich swobód.
Vocabulary: Germanizacja - proces narzucania języka niemieckiego i kultury niemieckiej ludności polskiej w zaborze pruskim.
Sytuacja Polaków poprawiła się nieco po 1840 roku, gdy tron pruski objął Fryderyk Wilhelm IV.