Generalne Gubernatorstwo i eksterminacja ludności
Generalne Gubernatorstwo (GG), utworzone w październiku 1939 r., miało być według Hitlera "przytułkiem dla Polaków, Żydów i innej hołoty". Hans Frank wprowadził tu system terroru, gdzie karę śmierci można było otrzymać za najdrobniejsze przewinienia - nawet posiadanie scyzoryka uznawano za nielegalne posiadanie broni!
Terror był wszechobecny. Łapanki na ulicach, podczas których zatrzymywano przypadkowych ludzi, stały się codziennością. Więzienia takie jak Pawiak czy katownia na Alei Szucha w Warszawie oraz przy ul. Montelupich w Krakowie były miejscami, gdzie tysiące Polaków poddawano torturom. Symbolem bestialstwa stał się obóz Auschwitz-Birkenau, w którym zamordowano ponad 1 milion osób, w tym 75 tys. Polaków.
W 1941 r. opracowano Generalny Plan Wschodni, który zakładał całkowitą eksterminację Żydów i Romów oraz stopniowe wyniszczenie Polaków jako narodu. Próbą jego realizacji były masowe wysiedlenia na Zamojszczyźnie rozpoczęte w 1942 r. Na szczęście zdecydowany opór społeczeństwa, a szczególnie działania Batalionów Chłopskich i Armii Krajowej (tzw. powstanie zamojskie), zmusiły Niemców do przerwania akcji wiosną 1943 r.
Niemcy prowadzili także systematyczną walkę z polską kulturą. Zamknięto wszystkie szkoły wyższe i średnie, a w pozostawionych szkołach powszechnych zakazano nauki historii, literatury polskiej i geografii. Zamknięto kina, teatry, muzea. Zrabowano bezcenne zbiory (jak skarbiec na Wawelu), zmieniono nazwy miast i ulic, a z prasy pozostawiono tylko kontrolowane przez Niemców gazety, nazywane przez Polaków "prasą gadzinową".
To ważne! Terror miał złamać ducha oporu Polaków, ale paradoksalnie przyczynił się do rozwoju Polskiego Państwa Podziemnego i tajnego szkolnictwa. Polska kultura przetrwała w konspiracji, a społeczeństwo mimo terroru zachowało swoją tożsamość narodową.