Okres Rzeczpospolitej pod rządami Wettinów był jednym z najbardziej złożonych w historii Polski, charakteryzującym się znaczącym osłabieniem państwa i narastającymi problemami wewnętrznymi.
Czasy saskie w Polsce rozpoczęły się wraz z objęciem tronu przez Augusta II Mocnego w 1697 roku i trwały do śmierci Augusta III w 1763 roku. Okres ten zbiegł się z wojną północną 1700-21, która przyniosła katastrofalne skutki dla kraju. Rzeczpospolita stała się terenem walk między Szwecją, Rosją i Saksonią, co doprowadziło do znaczących zniszczeń gospodarczych i demograficznych. Szczególnie dotkliwe były skutki wojny dla miast i wsi, które zostały splądrowane przez obce wojska.
W czasie panowania Wettinów nastąpiło znaczące osłabienie pozycji międzynarodowej Polski, co ostatecznie doprowadziło do pierwszego rozbioru Polski w 1772 roku. Skutki 1 rozbioru Polski były dramatyczne - państwo straciło około 30% terytorium i znaczną część ludności. Austria zajęła Małopolskę południową, Prusy - Pomorze Gdańskie (bez Gdańska), a Rosja - Inflanty Polskie i wschodnią Białoruś. Rzeczpospolita w dobie unii polsko-saskiej charakteryzowała się również pogłębiającym się kryzysem wewnętrznym, paraliżem sejmu przez liberum veto oraz rosnącymi wpływami magnackimi. Mimo pewnych prób reform podejmowanych przez stronnictwo królewskie, nie udało się powstrzymać postępującego upadku państwa. Okres ten zakończył się ostatecznie trzema rozbiorami Polski, które doprowadziły do utraty niepodległości na 123 lata.
