Biblia stanowi fundamentalne dzieło, które ukształtowało kulturę europejską na przestrzeni wieków. Historia i interpretacja Starego Testamentu jest szczególnie istotna dla zrozumienia rozwoju myśli religijnej i filozoficznej.
Stary Testament powstał jako zbiór tekstów spisywanych przez wiele stuleci w języku hebrajskim. Zawiera on nie tylko opowieści o stworzeniu świata i pierwszych ludziach, ale także historię narodu izraelskiego, księgi prorockie oraz poezję mądrościową. Znaczenie Biblii w kulturze europejskiej jest nie do przecenienia - wpłynęła ona na rozwój literatury, sztuki, muzyki i architektury. Jej motywy i symbole są obecne w niezliczonych dziełach kultury, a jej przesłanie moralne kształtowało systemy wartości wielu pokoleń.
Szczególnie ważnym momentem w historii Biblii były jej tłumaczenia na języki narodowe. Pierwszym znaczącym przekładem była Septuaginta - greckie tłumaczenie Starego Testamentu z III-II wieku p.n.e. Później powstała łacińska Wulgata św. Hieronima, która przez wieki była oficjalnym tekstem Kościoła katolickiego. W okresie reformacji rozpoczął się proces tłumaczenia Biblii na języki narodowe, co miało ogromne znaczenie dla rozwoju tych języków i kultur. W Polsce pierwszym kompletnym przekładem była Biblia Leopolity (1561), a następnie Biblia Brzeska (1563) i Biblia Wujka (1599). Tłumaczenia te nie tylko umożliwiły szerszemu gronu odbiorców dostęp do tekstu biblijnego, ale także przyczyniły się do rozwoju języka polskiego i literatury narodowej.