Horacy jako jeden z najwybitniejszych poetów starożytnego Rzymu przedstawia w swoich pieśniach głęboką refleksję nad życiem, przemijaniem i nieśmiertelnością sztuki. Analiza pieśni Horacego ukazuje harmonijne połączenie stoicyzmu i epikureizmu w poezji Horacego, gdzie szczególnie wybrzmiewa motyw nieśmiertelności artysty.
- Pieśni powstały w okresie rozkwitu Rzymu (30-23 r. p.n.e.), gdy pierwszym cesarzem został Oktawian August
- Utwory poruszają tematykę filozoficzną, egzystencjalną i refleksyjną
- Horacy łączy w swojej twórczości elementy filozofii stoickiej i epikurejskiej
- Poeta podkreśla wartość życia chwilą obecną przy jednoczesnym zachowaniu równowagi ducha
- W pieśniach pojawia się motyw nieśmiertelności sztuki i artysty
