Ballada "Król Olch" - interpretacja i kontekst
Johann Wolfgang Goethe, najwybitniejszy przedstawiciel literatury niemieckiej, stworzył "Króla Olch" w okresie, gdy literatura zaczęła czerpać z folkloru i ludowych wierzeń. Postać króla olch pochodzi prawdopodobnie z błędnego tłumaczenia króla elfów z mitologii skandynawskiej, choć symbolika olchy (której drewno po rozrąbaniu czerwienieje jak krew) doskonale wpisuje się w mroczny klimat utworu.
Ballada przedstawia historię ojca wiozącego przez las chorego syna. Dziecko widzi i słyszy króla olch, który próbuje je zwabić do siebie obiecując rozrywki i bogactwa. Ojciec nie wierzy w to, co widzi syn, tłumacząc zjawiska racjonalnie jako mgłę, wiatr czy księżycowe światło. Mimo wysiłków ojca, by dotrzeć do domu, dziecko umiera w jego ramionach.
Utwór jest bogaty w symbolikę romantyczną. Dziecko symbolizuje byt zawieszony między światem racjonalnym a irracjonalnym, ojciec reprezentuje logiczne myślenie i bezpieczeństwo, a król Olch uosabia świat fantastyczny, magię oraz śmierć. Scenerię tworzy mroczny las, mgła i księżycowe światło, co potęguje atmosferę niepokoju.
Warto zapamiętać! "Króla Olch" można interpretować na dwa sposoby: racjonalnie (jako historię umierającego w gorączce dziecka) lub irracjonalnie (przyjmując istnienie nadprzyrodzonych bytów). Ta dwoistość interpretacji jest typowym elementem romantycznej wizji świata.