Eschatologiczny charakter Apokalipsy św. Jana
Apokalipsa św. Jana to księga o wyjątkowym, mistycznym charakterze, wynikającym z kilku kluczowych czynników. Powstała ona w okresie prześladowań pierwszych chrześcijan, gdy św. Jan został wygnany na wyspę Patmos. Jej tematyka koncentruje się na symboliczno-wizyjnym obrazie przyszłej zagłady świata.
Vocabulary: Eschatologiczny - odnoszący się do życia pośmiertnego lub ostatecznych losów świata.
Księga ta powstała około 100 roku n.e. i jest zapisem widzenia, którego św. Jan doświadczył w roku 95. Charakteryzuje się specyficznym sposobem obrazowania, w którym dominuje funkcja ekspresywna. Dynamika zmieniających się obrazów o znaczeniu symbolicznym, takich jak siedmiu aniołów, siedem trąb, siedem pieczęci i siedem czasz, odsłania tajemnice przyszłości.
Highlight: Jednym z najbardziej znanych symboli Apokalipsy jest czterech jeźdźców, reprezentujących kolejno: pokój, wojnę, głód i śmierć.
Ekspresywny charakter księgi podkreślają kontrasty barw, parabole, metafory oraz różne formy czasownikowe, nadające narracji dynamiczny i złowieszczy charakter. Jako ostatnia księga Biblii, Apokalipsa stanowi zwieńczenie Nowego Testamentu i przymierza Boga z człowiekiem.
Definition: Apokalipsa [gr. apokalypsis] oznacza odsłonięcie, objawienie - w domyśle tajemnicy.