"Lalka" Bolesława Prusa to jedna z najważniejszych powieści polskiego realizmu, przedstawiająca panoramiczny obraz warszawskiego społeczeństwa drugiej połowy XIX wieku.
Lalka streszczenie koncentruje się na losach Stanisława Wokulskiego, kupca i byłego powstańca, który zakochuje się w arystokratce Izabeli Łęckiej. Główny wątek powieści to historia niemożliwej miłości między przedstawicielami różnych warstw społecznych, na tle której autor prezentuje szeroki obraz przemian społeczno-gospodarczych. Lalka bohaterowie pierwszoplanowi i drugoplanowi tworzą rozbudowaną galerię postaci reprezentujących różne środowiska: od arystokracji (Łęccy), przez mieszczaństwo (Rzecki, Małgorzata Minclowa), po przedstawicieli niższych warstw społecznych.
Lalka jako powieść realistyczna wyróżnia się szczegółowym odwzorowaniem rzeczywistości, wielowątkowością i złożonością psychologiczną postaci. Realizm w Lalce przykłady widoczne są w dokładnych opisach Warszawy, prezentacji autentycznych wydarzeń historycznych oraz wiernym przedstawieniu realiów ekonomicznych i społecznych epoki. Cechy powieści realistycznej w Lalce obejmują również obiektywizm narracji, wykorzystanie różnych technik narracyjnych (pamiętnik Rzeckiego) oraz bogactwo motywów takich jak miłość, patriotyzm, konflikt pokoleń czy zderzenie romantycznych ideałów z pozytywistycznym pragmatyzmem. Powieść porusza również istotne kwestie społeczne: emancypację kobiet, antysemityzm, rozwarstwienie społeczne oraz modernizację gospodarczą.
