Strona 1: Geneza i charakterystyka "Pieśni o Rolandzie"

"Pieśń o Rolandzie" to francuski epos rycerski z XII wieku, należący do gatunku chansons de geste. Utwór osadzony jest w realiach średniowiecza i przedstawia ideały rycerskie oraz wzorce osobowe tej epoki.

Główny bohater, Roland, uosabia cechy idealnego średniowiecznego rycerza, kierującego się etosem rycerskim. Karol Wielki natomiast przedstawiony jest jako wzór doskonałego władcy. Epos podejmuje ważny dla średniowiecza temat śmierci, ukazując ją zgodnie z zasadami rycerskiej ars moriendi (sztuki umierania).

Definicja: Etos rycerski to zbiór zasad i wartości, którymi powinien kierować się idealny rycerz zarówno w czasie pokoju, jak i wojny.

Akcja utworu rozgrywa się w VIII wieku, podczas wyprawy Karola Wielkiego przeciwko Saracenom w Hiszpanii. Kluczowe wydarzenia mają miejsce w wąwozie Roncevaux w Pirenejach, gdzie dochodzi do bitwy z Saracenami.

Narracja prowadzona jest przez minstrela (trubadurem), który opowiada historię Rolanda i Oliwiera. Narrator zwraca się bezpośrednio do słuchaczy, jest subiektywny i wyraźnie niechętny wobec świata arabskiego.

Highlight: Fabuła "Pieśni o Rolandzie" koncentruje się wokół zdrady Ganelona, która prowadzi do śmierci Rolanda i jego rycerzy w zasadzce Saracenów.

Główni bohaterowie eposu to:

• Karol Wielki - idealny władca, sprawiedliwy i mądry
• Roland - wzór rycerza, wierny Bogu i ojczyźnie, odważny i honorowy
• Ganelon - zdrajca, zazdrosny i złośliwy ojczym Rolanda
• Oliwier - wierny przyjaciel Rolanda

Przykład: Atrybutem rycerskości Rolanda jest jego miecz Durendal, wypełniony relikwiami, który bohater próbuje zniszczyć przed śmiercią, by nie wpadł w ręce niewiernych.