Literatura i Kultura Renesansu
Literatura renesansu w Polsce rozwijała się szczególnie intensywnie w XVI wieku, określanym jako "złoty wiek" kultury polskiej. Twórcy zaczęli pisać w języku ojczystym, a kontakty między dworem polskim a europejskim umożliwiły wymianę intelektualną z Zachodem.
Humanizm w literaturze renesansu przejawiał się poprzez propagowanie wszechstronnego rozwoju człowieka. Renesansowy humanista cechy to przede wszystkim gruntowne wykształcenie, znajomość języków klasycznych łaciny,greki,hebrajskiego oraz nauk przyrodniczych.
Przykład: Wybitni humaniści renesansowi musieli być wszechstronnie utalentowani - znać dzieła starożytne i współczesne, posiadać wiedzę z różnych dziedzin nauki i sztuki.
Antropocentryzm w renesansie wyrażał się w przekonaniu, że człowiek sam decyduje o tym, kim będzie. Zgodnie z maksymą "Człowiekiem jestem i nic, co ludzkie, nie jest mi obce", humaniści głosili potrzebę harmonijnego współżycia w społeczeństwie.