Renesans był przełomowym okresem w historii kultury europejskiej, który rozpoczął się we Włoszech w XIV wieku i trwał do końca XVI wieku.
Ramy czasowe renesansu różniły się w poszczególnych częściach Europy. We Włoszech (Renesans we Włoszech ramy czasowe) okres ten rozpoczął się najwcześniej, około 1350 roku, podczas gdy w innych krajach europejskich (Początek renesansu w Europie) nastąpił dopiero w XV-XVI wieku. Renesans w Polsce rozpoczął się za panowania Zygmunta Starego w XVI wieku i trwał do początku XVII wieku.
Kluczowymi elementami epoki były humanizm i antropocentryzm. Humanizm w renesansie stawiał człowieka w centrum zainteresowania, podkreślając jego godność i możliwości twórcze. Człowiek renesansu był wszechstronnie wykształcony, ciekawy świata i dążący do samodoskonalenia. Architektura renesansu we Włoszech charakteryzowała się harmonią, symetrią i nawiązaniem do wzorców antycznych. Kultura renesansu w Polsce rozwinęła się szczególnie na dworze królewskim w Krakowie, gdzie powstały wybitne dzieła architektury, literatury i sztuki. Najważniejsze wydarzenia renesansu w Polsce obejmowały rozwój literatury w języku polskim, powstanie Akademii Krakowskiej oraz rozkwit architektury renesansowej, czego przykładem jest przebudowa Wawelu. Reformacja w renesansie przyniosła znaczące zmiany w życiu religijnym i kulturalnym Europy, prowadząc do powstania nowych wyznań protestanckich i reformy Kościoła katolickiego. Epoka zakończyła się (Koniec renesansu) wraz z nastaniem baroku, około 1600 roku.