Pobierz z
Google Play
Proste zwierzęta bezkręgowe
Układ pokarmowy
Stawonogi. mięczaki
Chemiczne podstawy życia
Organizm człowieka jako funkcjonalna całość
Komórka
Genetyka molekularna
Ekologia
Układ wydalniczy
Rozmnażanie i rozwój człowieka
Genetyka klasyczna
Aparat ruchu
Metabolizm
Genetyka
Kręgowce zmiennocieplne
Pokaż wszystkie tematy
Systematyka związków nieorganicznych
Reakcje chemiczne w roztworach wodnych
Wodorotlenki a zasady
Kwasy
Reakcje utleniania-redukcji. elektrochemia
Węglowodory
Układ okresowy pierwiastków chemicznych
Efekty energetyczne i szybkość reakcji chemicznych
Pochodne węglowodorów
Budowa atomu a układ okresowy pierwiastków chemicznych
Stechiometria
Sole
Gazy i ich mieszaniny
Świat substancji
Roztwory
Pokaż wszystkie tematy
14.06.2022
897
24
Udostępnij
Zapisz
Pobierz
13. ROLA JEDNOSTKI W DZIEJACH WSTĘP W swoich utworach Norwid podejmowal tematy uniwersalne. Pisał m.in. o wybitnych jednostkach, postaciach historycznych, które miały wpływ na późniejszy bieg świata. "Bema pamięci żałobny-rapsod" poświęcony jest stylizowaną, poetycką wersją pogrzebu generała Józefa Bema, który brał udział w wielu ważnych walkach, m.in. powstaniu listopadowym u boku Napoleona (1830-1831), czy w Wiośnie Ludów (1848-1849). Był naczelnym wodzem powstania węgierskiego (1848-1849), stąd Węgrzy nazywają go "Ojczulkiem Bemem". Walczył "za wolność waszą i naszą". Do napisania utworu "Bema pamięci żalobny-rapsod" Norwida sprowokował rzeczywisty pogrzeb generała w Turcji. Poeta nie mógł uwierzyć, że ktoś tak zasłużony może umierać anonimowo, w samotności. Tytułem zadośćuczynienia, stworzył mu poetycką wizję pogrzebu. Owy pogrzeb miesza w sobie elementy rozmaitych kultur, religii i obyczajów. To połączenie pokazuje ponadczasowość bohatera. Cnoty, które reprezentował są uniwersalne i byly pielęgnowane w każdej epocje, w każdym miejscu. BEMA PAMIĘCI ŻAŁOBNY-RAPSOD Norwid w apostrofie zwraca się do Cienia, który pozostał po Bemie. Pyta go czemu odchodzi do zaświatów. Ręce zmarłego są złożone na piersi, a on sam ubrany jest w zbroję, co było elementem pochówku rycerskiego. Oprawa pogrze jest imponująca, towarzyszą mu pochodnie, symbol życia i śmierci. Miecz z wawrzynem - liściem laurowym, którym dekorowano nim zwycięzców. Α.ΤΟKARCZYK Innymi rycerskimi atrybutami towarzyszącymi Bemowi są koń oraz sokół. Podczas pogrzebu zawiewają na siebie liczne proporce z namalowanymi smokami, jaszczurami i ptakami. Herby kłaniają się mu, a Norwidowi zdaje się, że drzewce przebijają te...
Średnia ocena aplikacji
Uczniowie korzystają z Knowunity
W rankingach aplikacji edukacyjnych w 11 krajach
Uczniowie, którzy przesłali notatki
Użytkownik iOS
Filip, użytkownik iOS
Zuzia, użytkownik iOS
stworzenia, jakby przebijały wiele idei, w imię których Bem walczył. Trąby wydają mocne, przejmujące dźwięki, przypominające łkanie. Pochówek zawiera obyczaje dawnych kultur. W korowodzie idą płaczki - trzymają one wonne snopy i rzucają je na wiatr. Jest to słowiańska tradycja pogrzebowa. Inne kobiety zbierają łzy do konchy lub szukając drogi, tłuką o ziemię gliniane naczynia - to symbol rozsypującego się życia. Klekot jaki przy tym powstaje, jeszcze bardziej potęguje nastrój smutku i żałoby. Efekt kolorystyczny jest zwielokrotniony przez niebo odbijające się w toporach i płomienie świec odbijające się w tarczach. Chłopcy biją w te topory i tarcze, co stanowi element dawnego obrządku germańskiego, w którym oddawano cześć i żegnano zmarłego. Wśród dymu widać chorągiew wiszącą na włóczni. Jest ona zawieszona tak wysoko, że zdaje się dotykać nieba. Poeta opisując pogrzeb oddziałowuje na zmysł wzroku, słuchu oraz powonienia. Korowód pogrzebowy jest nieskończony - nie idzie do konkretnego miejsca, stąd maszeruje tak długo, że nastaje w końcu noc. Chorał - potężny chór - znika i znów się pojawia. Norwid nawołuje do walki, a gdy przyjdzie śmierć, ludzkość jej nie uniknie - nie znajdzie sposobu na przeskoczenie czeluści. Będą budzić miasta - aż te skapitulują, a zimne serca na nowo zaczną czuć. Narody przejrzą na oczy, pobudzą ducha walki. Norwid w wierszu uzmysławia odbiorcy, że człowiek umiera, ale nie umiera idea, w imię której walczył. One są nieśmiertelne. Wierzy, że kolejne pokolenia pójdą dalej. A.TOKARCZYK