Znaczenie Wallenrodyzmu w Polskiej Literaturze Romantycznej
Adam Mickiewicz romantyzm wykorzystał do stworzenia wzorca bohatera, który stał się symbolem walki z zaborcami. Poprzez postać Konrada Wallenroda autor pokazał, że w sytuacji zniewolenia narodu tradycyjne metody walki mogą okazać się nieskuteczne.
Przykład: Konrad Wallenrod, infiltrując zakon krzyżacki i zostając jego wielkim mistrzem, reprezentuje najwyższy poziom poświęcenia dla sprawy narodowej - własną tożsamość i szczęście osobiste składa na ołtarzu ojczyzny.
Główne idee romantyzmu znajdują w wallenrodyzmie szczególny wyraz. Konflikt między dobrem jednostki a dobrem ogółu, między sercem a rozumem, między honorem a skutecznością działania - wszystkie te dylematy składają się na obraz bohatera wallenrodycznego. Najwybitniejsi polscy twórcy epoki romantyzmu często powracali do tego motywu, widząc w nim odzwierciedlenie rzeczywistych dylematów Polaków żyjących pod zaborami.
W szerszym kontekście wallenrodyzm stał się jednym z najważniejszych wątków polskiej literatury romantycznej, wpływając na sposób myślenia o patriotyzmie i poświęceniu dla ojczyzny. Cechy romantyzmu w Polsce znalazły w tym motywie szczególnie silny wyraz, łącząc elementy tragizmu jednostki z ideą walki narodowowyzwoleńczej.