Strona 1: Wprowadzenie do "Rozmowy Mistrza Polikarpa ze Śmiercią"

Rozmowa Mistrza Polikarpa ze Śmiercią - opracowanie rozpoczyna się od przedstawienia podstawowych informacji o utworze. Jest to najdłuższy wiersz polski z okresu średniowiecza, liczący 500 wersów, napisany przez anonimowego autora. Tekst charakteryzuje się licznymi archaizmami, co podkreśla jego historyczny charakter.

Autor w barwny i dowcipny sposób ukazuje obraz ówczesnego społeczeństwa, przedstawiając codzienne obowiązki różnych grup społecznych. Celem tego zabiegu jest podkreślenie, że każdy człowiek, niezależnie od swojej pozycji, jest narażony na popełnienie grzechu.

Highlight: Kluczowym elementem utworu jest upersonifikowana postać Śmierci, z którą mistrz Polikarp prowadzi rozmowę.

Śmierć jest opisana jako szkaradna, naga postać - chuda, blada, z oczami, z których płynie krew. Jej wygląd przeraża mistrza Polikarpa. Śmierć przedstawia się jako istota zrodzona w owocu, kiedy Szatan skusił Ewę, co nawiązuje do biblijnej historii grzechu pierworodnego.

Cytat: "Śmierć bacznie obserwuje grzechy grzeszników, zapewnia, że ci którzy żyją w cnocie nie mają się czego bać."

Postać Śmierci jest przedstawiona w sposób dość komiczny i dowcipny, co nadaje utworowi unikalny charakter. Śmierć jest dumna ze swojej roli, podkreślając, że zabiera każdego, zarówno chorego, jak i zdrowego. Jedynym wyjątkiem jest Jezus Chrystus, który zmartwychwstał po trzech dniach.

Głównym motywem utworu jest "Memento Mori" - przypomnienie o nieuchronności śmierci i konieczności pamiętania o tym, że wszystkie nasze czyny zostaną rozliczone.