Analiza sonetu "Burza" Adama Mickiewicza
Adam Mickiewicz w sonecie "Burza" mistrzowsko wykorzystuje środki stylistyczne, aby oddać dramatyzm sytuacji sztormu na morzu. Utwór ten jest doskonałym przykładem sonetu krymskiego, łączącego opis przyrody z głęboką refleksją egzystencjalną.
Przykład: W sonecie "Burza" możemy znaleźć liczne epitety, takie jak "mokre góry", "połamane mury", czy "złowieszcze jęki", które budują atmosferę grozy i niebezpieczeństwa.
Highlight: Sonet IV środki stylistyczne i ich funkcje obejmują również porównania, np. "Wstąpił genijusz śmierci i szedł do okrętu / Jak żołnierz szturmujący w połamane mury", co intensyfikuje obraz zniszczenia i zagrożenia.
Quote: "Słońce krwawo zachodzi, z nim reszta nadziei" - ta metafora doskonale oddaje nastrój beznadziei i zbliżającej się katastrofy.
Warto zwrócić uwagę na układ rymów w sonecie: abba abba cdc dcd, co jest charakterystyczne dla formy włoskiej sonetu. Sonety krymskie budowa opiera się na tej klasycznej strukturze, ale Mickiewicz wypełnia ją romantyczną treścią i obrazowaniem.
Vocabulary: Ryk wód środek stylistyczny - onomatopeja, czyli naśladowanie dźwięków natury za pomocą słów, co w tym przypadku oddaje huk wzburzonego morza.
Ostatnia tercyna sonetu zawiera głęboką refleksję filozoficzną, kontrastującą z dynamicznym opisem burzy w poprzednich strofach. Podmiot liryczny, obserwując dramatyczne sceny na statku, dochodzi do wniosku, że w obliczu śmierci szczęśliwy jest ten, kto traci siły, umie się modlić lub ma się z kim pożegnać. Ta końcowa refleksja nadaje całemu utworowi wymiar egzystencjalny, typowy dla romantycznej poezji.
