"Wesele" to jedno z najważniejszych dzieł Stanisława Wyspiańskiego, które przedstawia złożony obraz polskiego społeczeństwa na przełomie XIX i XX wieku.
Dramat rozgrywa się w bronowickiej chacie, która staje się symbolicznym miejscem spotkania dwóch światów - inteligencji i chłopstwa. Akcja utworu koncentruje się wokół wesela poety (Lucjana Rydla) z chłopką (Jadwigą Mikołajczykówną). W czasie uroczystości weselnej pojawiają się osoby dramatu oraz ich widma - symboliczne postaci z polskiej historii i kultury. Kluczowe symbole w utworze to złoty róg, reprezentujący szansę na narodowe przebudzenie i zjednoczenie, oraz złota podkowa, symbolizująca szczęście i pomyślność.
W dramacie szczególnie istotna jest rozmowa Czepca z Dziennikarzem, która obrazuje przepaść między wsią a miastem oraz brak wzajemnego zrozumienia między różnymi warstwami społecznymi. Wyspiański mistrzownie wykorzystuje symboliczne obrazy do przedstawienia narodowych przywar i marazmu społecznego. Sen Panny Młodej stanowi kolejny ważny element utworu, ukazujący marzenia i złudzenia bohaterów. Dramat kończy się pesymistyczną wizją - utratą złotego rogu i zaprzepaszczeniem szansy na narodowe odrodzenie. Utwór jest nie tylko krytycznym obrazem ówczesnego społeczeństwa, ale także ponadczasową refleksją nad polską mentalnością i narodowymi mitami.
