Czy samotność może być dobra dla człowieka?
Samotność dotyka każdego z nas w różny sposób - dla jednych jest wytchnieniem, dla innych udręką. Motyw samotności w literaturze pokazuje te dwa oblicza, co widać szczególnie w lekturach obowiązkowych.
W "Cierpieniach młodego Wertera" Goethego widzimy tragiczne skutki samotności. Główny bohater doświadcza głębokiego osamotnienia przez nieszczęśliwą miłość do Lotty, która kocha innego mężczyznę. Jego uczucie jest tak silne, że niemożność bycia z ukochaną prowadzi go do rozpaczy. W listach opisuje swoją pustkę i brak sensu życia, co ostatecznie prowadzi do samobójstwa.
Z kolei Konrad z "Dziadów III" Mickiewicza wybiera samotność świadomie. Podczas pobytu w więzieniu przechodzi przemianę z romantycznego kochanka w bohatera narodowego. Jego samotność staje się drogą do wyższego celu - walki o ojczyznę. Nawet w rozmowie z Bogiem podczas Wielkiej Improwizacji czuje się niezrozumiany, co pogłębia jego izolację.
💡 "Samotność jest przyjemnością dla tych, którzy jej pragną i męką dla tych, co są do niej zmuszeni" - słowa Władysława Tatarkiewicza doskonale oddają dwoistość samotności, która może być zarówno wyborem, jak i przekleństwem.
Człowiek z natury potrzebuje kontaktu z innymi - zrozumienia, miłości i akceptacji. Jednak równie ważne są chwile spędzone sam na sam ze swoimi myślami. Dlatego trudno jednoznacznie odpowiedzieć, czy samotność może mieć pozytywny wpływ na życie człowieka - wszystko zależy od okoliczności i naszego podejścia.