Europa po wojnie była zniszczona i osłabiona, panowała nieufność wobec innych krajów i nastroje nacionalistyczne. Wzrosło rozczarowanie demokracją oraz słabość władzy, co prowadziło często do zmian rządów. Pojawiły się również aspiracje do przywrócenia przedwojennych monarchii, co doprowadziło do szybkiego wzrostu liczby dyktatorów, którzy wprowadzili systemy totalitarne lub autorytarne, m.in. we Włoszech.
Przyczyny kryzysu demokracji w dwudziestoleciu międzywojennym
Protekcjonizm w polityce gospodarczej państwa, oparty na ochronie krajowej produkcji i handlu, nie przyczynił się do odbudowy gospodarczej. Duże bezrobocie sprawiło, że stan gospodarki był słaby, co skutkowało niezadowoleniem społeczeństwa. Dodatkowo, postanowienia konferencji pokojowej i działania wykonawcze, które nakładały kary na Niemcy, również miały wpływ na kryzys.
Kryzys demokracji parlamentarnej w Polsce
W Polsce kryzys demokracji parlamentarnej przejawiał się m.in. poprzez częste zmiany rządów oraz destabilizację sytuacji politycznej, co sprzyjało wzrostowi nastrojów nacjonalistycznych.
Przejawy kryzysu demokracji w Niemczech
W Niemczech kryzys demokracji przejawiał się m.in. poprzez wzrost nastrojów nacjonalistycznych oraz rosnącego rozczarowania demokracją, co stwarzało pole do wzrostu ruchów nacjonalistycznych, takich jak nazizm.
Założenia i cechy nazizmu
Nazizm to ruch narodowosocjalistyczny, który zakładał przewagę rasy panów (nadludzi), antysemityzm, kult wodza oraz koncentrację całej władzy w rękach partii nazistowskiej. Nazizm oddzielał się od faszyzmu większym antysemityzmem i uczynieniem partii nazistowskiej jedynym źródłem władzy.
Przyczyny i skutki nazizmu
Przyczyny powstania nazizmu obejmowały m.in. klęskę Niemiec po I wojnie światowej, upadek polityczny Niemiec oraz tradycyjne wartości społeczne. Skutki nazizmu zaś to represje wobec mniejszości narodowych i politycznych, przeprowadzanie zbrodniczych eksperymentów oraz posiadanie bezwzględnej kontroli nad obywatelami.
Nazista inaczej
W czasie III Rzeszy do społeczeństwa należeli różni ludzie, m.in. mniejszości, przeciwnicy polityczni, czy osoby niepełnosprawne, którzy byli szykanowani, więzieni oraz poddawani zbrodniczym eksperymentom.
Mussolini, będąc przywódcą Włoch, dążył do utworzenia systemu autorytarnego, opartego na kulte wodza i państwa oraz koncentracji władzy w rękach partii faszystowskiej. Jego działania miały na celu destabilizację sytuacji w kraju i pokazanie siebie jako najlepszego polityka mogącego uchronić Włochy przed rewolucją socjalistyczną.
Konflikt z Kościołem i pacyfikacja przeciwników
Ruch faszystowski walczył z Kościołem i dochodziło do konfliktów między nimi. Mussolini dążył do odbudowy Imperium Rzymskiego oraz podporządkowania sobie różnych grup społecznych, a także zapanowania nad transportem kolejowym.
Kryzys demokracji w Europie w okresie międzywojennym spowodował wzrost ruchów autorytarnych, takich jak nazizm i faszyzm, które przejawiały się poprzez represje wobec społeczeństwa, działania oparte na kulte wodza oraz koncentrację władzy w rękach jednej partii. Skutkiem tych działań były represje wobec różnych grup społecznych oraz przeciwników politycznych.
