Rozkwit Cesarstwa Bizantyjskiego

Cesarstwo Bizantyjskie, znane również jako Cesarstwo Wschodniorzymskie lub po prostu Bizancjum, było kontynuacją Cesarstwa Rzymskiego na wschodzie. Nazwa "Bizancjum" pochodzi od greckiej kolonii, która istniała na tym terenie przed założeniem Konstantynopola.

Na czele Cesarstwa Bizantyjskiego stał cesarz, który posiadał nieograniczoną władzę. Imperium osiągnęło szczyt swojej potęgi w VI wieku, podczas panowania cesarza Justyniana Wielkiego.

Highlight: Konstantynopol, znany również jako Nowy Rzym, był stolicą Cesarstwa Bizantyjskiego.

Konstantynopol zajmował strategiczną pozycję na styku Europy i Azji, nad cieśniną Bosfor, która łączyła Morze Czarne z Morzem Śródziemnym. Miasto było otoczone potężnymi murami, a dodatkowo chronione przez otaczające je wody morskie.

Vocabulary: Bosfor - cieśnina łącząca Morze Czarne z Morzem Marmara, oddzielająca europejską część Turcji od azjatyckiej.

Dokonania Justyniana Wielkiego obejmowały nie tylko podboje terytorialne, ale także znaczące osiągnięcia w dziedzinie prawa i nauki. Na jego polecenie zebrano i spisano przepisy prawa rzymskiego, tworząc słynny Kodeks Justyniana.

Definition: Kodeks Justyniana - zbiór praw rzymskich skodyfikowanych na polecenie cesarza Justyniana I Wielkiego w VI wieku.

Oprócz prawa, w Bizancjum rozwijano również inne dziedziny nauki, takie jak geografia, historia i astronomia, co przyczyniło się do zachowania i rozwoju wiedzy antycznej.