Cywilizacje Starożytnej Grecji i ich Rozwój
Rozwój Starożytnej Grecji rozpoczął się w II tysiącleciu p.n.e., kiedy to na terenach Hellady rozkwitły dwie znaczące cywilizacje: kultura minojska i kultura mykeńska. Hellada, obejmująca górzystą Grecję właściwą, wyspy Morza Egejskiego oraz zachodnie wybrzeże Azji Mniejszej, stała się kolebką tych fascynujących kultur.
Definicja: Hellada to starożytna nazwa Grecji, która obejmowała trzy główne regiony geograficzne: Grecję kontynentalną, wyspy na Morzu Egejskim oraz kolonie w Azji Mniejszej.
Kultura minojska, rozwijająca się na Krecie, osiągnęła szczyt rozwoju w okresie 2000-1450 p.n.e. Jej centrum stanowił imponujący pałac w Knossos, ale znaczące ośrodki powstały również w Fajstos, Malii i Zakros. Minojczycy stworzyli własny system pisma - Pismo Linearne A, składające się z 85 znaków, którego do dziś nie udało się w pełni odczytać.
Przykład: Pałac w Knossos był tak rozległy i skomplikowany w swojej konstrukcji, że stał się prawdopodobnie inspiracją dla mitu o labiryncie Minotaura.
Kultura mykeńska 1450−1200p.n.e. rozwinęła się na kontynencie po upadku cywilizacji minojskiej. Główne ośrodki tej kultury znajdowały się w Mykenach, Sparcie, Tebach, Atenach i Pylos. Mykeńczycy posługiwali się Pismem Linearnym B, które w przeciwieństwie do minojskiego, zostało pomyślnie odczytane.