Okres początków rządów komunistycznych w Polsce był czasem głębokich przemian politycznych i społecznych w kraju po II wojnie światowej. Przejęcie władzy przez PPR w Polsce odbywało się stopniowo, poprzez szereg starannie zaplanowanych działań politycznych i propagandowych. Komuniści, wspierani przez Związek Radziecki, systematycznie eliminowali opozycję i umacniali swoją pozycję.

Kluczowym momentem w procesie przejmowania władzy było trzy pytania referendum 1946 Polska, które miało legitymizować nową władzę. Pytania dotyczyły zniesienia Senatu, reformy rolnej i nacjonalizacji przemysłu oraz ustalenia zachodniej granicy Polski. Komuniści, mimo że nie uzyskali rzeczywistego poparcia społeczeństwa, sfałszowali wyniki referendum, ogłaszając zwycięstwo. To wydarzenie pokazało metody działania nowej władzy, która nie wahała się używać manipulacji i przymusu dla osiągnięcia swoich celów.

W kolejnych latach władza komunistyczna systematycznie umacniała swoją pozycję poprzez represje wobec przeciwników politycznych, kontrolę mediów i gospodarki oraz indoktrynację społeczeństwa. Przeprowadzono nacjonalizację przemysłu, reformę rolną i rozpoczęto proces kolektywizacji. Wprowadzono również system monopartyjny, eliminując legalną opozycję. Szczególnie intensywne działania prowadzono przeciwko Polskiemu Stronnictwu Ludowemu i jego przywódcy Stanisławowi Mikołajczykowi. Okres ten charakteryzował się również silną zależnością od Związku Radzieckiego, który sprawował faktyczną kontrolę nad polityką wewnętrzną i zagraniczną Polski.