Wojny grecko-perskie były jednymi z najważniejszych konfliktów starożytnego świata, które rozegrały się między Imperium Perskim a greckimi polis w V wieku p.n.e. Główną przyczyną konfliktu była ekspansja Persji w rejonie Morza Egejskiego i chęć podporządkowania sobie greckich miast-państw w Azji Mniejszej. Grecy, broniąc swojej niepodległości i wartości demokratycznych, stawili opór potężnemu imperium.
Najważniejsze bitwy w wojnach grecko-perskich to starcia pod Maratonem (490 p.n.e.), gdzie Ateńczycy pokonali liczniejszą armię perską, oraz bitwa w wąwozie Termopile (480 p.n.e.), gdzie sparta��scy wojownicy pod wodzą króla Leonidasa heroicznie bronili przejścia przed armią Kserksesa. Kluczowe znaczenie miała też bitwa morska pod Salaminą, gdzie grecka flota pod dowództwem Temistoklesa rozgromiła perską armadę. Te wydarzenia doprowadziły do powstania Związku Morskiego Greków, który miał chronić greckie miasta przed dalszymi atakami Persów.
Skutki wojen grecko-perskich były dalekosiężne. Ateny, które odegrały kluczową rolę w zwycięstwie, stały się dominującą siłą w świecie greckim. Powstanie Związku Morskiego umocniło pozycję Aten jako potęgi morskiej i gospodarczej. Zwycięstwo nad Persami przyczyniło się do rozkwitu kultury greckiej, rozwoju demokracji i sztuki w okresie nazywanym "złotym wiekiem Peryklesa". Wojny te pokazały też siłę zjednoczonych greckich polis i znaczenie współpracy w obliczu zagrożenia, mimo że później doszło do konfliktów między samymi Grekami. Okres ten jest uznawany za jeden z najważniejszych momentów w historii starożytnej Grecji, który wpłynął na rozwój całej cywilizacji europejskiej.
