LITERATURA ANTYCZNA
Literatura starożytna dzieli się na cztery główne okresy, każdy z charakterystycznymi cechami i twórcami. W okresie archaicznym (IX-VI w. p.n.e.) powstały wielkie eposy Homera i rozwinęła się liryka grecka dzięki takim twórcom jak Safona i Ezop.
Okres klasyczny (VI-IV w. p.n.e.) to czas dominacji dramatu - Tespis stworzył podstawy tragedii, a największymi dramatopisarzami byli Ajschylos, Sofokles i Arystofanes. W okresie hellenistycznym (III-I w. p.n.e.) poezja stała się bardziej kameralna i elitarna, pojawił się też nowy gatunek - idylla stworzona przez Teokryta.
Okres rzymski (I w. p.n.e. - I w. n.e.) przeniósł centrum literackie do Rzymu, gdzie tworzyli Wergiliusz, Horacy i Owidiusz. Literatura Rzymian kontynuowała tradycję grecką, jednocześnie wnosząc własne wartości i perspektywy.
Ciekawostka: Według Arystotelesa, wszystko co dziś nazywamy literaturą było wtedy określane jako poezja, włączając w to nawet muzykę graną na aulosie i kitarze!