Funkcja logarytmiczna - definicja i własności
Funkcja logarytmiczna ma postać f(x) = log_a x, gdzie a > 0 i a ≠ 1. Możesz też spotkać się z bardziej złożonymi postaciami, jak f(x) = log_2x−4. Każda taka funkcja ma swoją asymptotę - linię, do której wykres zbliża się, ale nigdy jej nie przekracza.
Wykresy funkcji logarytmicznych mają różne zachowania w zależności od podstawy logarytmu. Gdy a > 1, funkcja jest rosnąca (wykres idzie w górę). Natomiast gdy 0 < a < 1, funkcja jest malejąca (wykres opada).
Analizując wykresy funkcji logarytmicznej, zauważamy kilka ważnych własności. Jej dziedziną jest przedział (0;∞), co oznacza, że nie możemy logarytmować liczb ujemnych ani zera. Zbiorem wartości są wszystkie liczby rzeczywiste. Co ciekawe, wykres zawsze przechodzi przez punkt (1;0), a oś y jest asymptotą poziomą.
Pamiętaj! Jeśli funkcja logarytmiczna zostanie przesunięta np.f(x)=loga(x−4), jej własności ulegną zmianie! Zawsze analizuj konkretny wzór, by określić dziedzinę i inne cechy.