Funkcje i ich właściwości
Funkcja to przyporządkowanie, które każdemu elementowi ze zbioru X (nazywanego dziedziną funkcji) przypisuje dokładnie jeden element ze zbioru Y (nazywanego zbiorem wartości). Elementy zbioru X to argumenty funkcji.
W matematyce spotykamy wiele typów funkcji o charakterystycznych wykresach, jak np. funkcja liniowa y=x, funkcja wartości bezwzględnej y=∣x∣, funkcja kwadratowa y=x2, funkcja sześcienna y=x3, funkcja wykładnicza y=2x czy funkcje pierwiastkowe y=√x,y=∛x oraz logarytmiczne y=log2x.
Funkcje możemy opisać przez ich monotoniczność. Funkcja jest rosnąca, gdy dla większego argumentu otrzymujemy większą wartość funkcji. Z kolei funkcja malejąca zwraca mniejsze wartości dla większych argumentów. Istnieją też funkcje niemalejące, nierosnące i stałe. Funkcja monotoniczna zachowuje swoją właściwość w całej dziedzinie.
💡 Wskazówka: Aby łatwo zapamiętać przekształcenia wykresów, pomyśl o nich jak o przesuwaniu kartki papieru z narysowanym wykresem. Przesunięcie o wektor p;q oznacza przesunięcie kartki w prawo o p jednostek i w górę o q jednostek.
Wykresy funkcji możemy przekształcać na różne sposoby. Przesunięcie wykresu o wektor p;q daje funkcję g(x)=fx−p+q. Symetrię względem osi OY zapisujemy jako g(x)=f−x, a względem osi OX jako g(x)=-f(x). Wartość bezwzględna funkcji |f(x)| daje nam odbitą w osi OX część wykresu, dla której f(x)<0.