Podstawy wektorów
Wektor to uporządkowana para punktów na płaszczyźnie - odcinek, w którym wyraźnie wskazano początek i koniec. Wyróżniamy dwa rodzaje wektorów: zaczepione i swobodne.
Wektor zaczepiony to taki, którego początek znajduje się w konkretnym punkcie. Jeśli wektor zaczyna się w punkcie A i kończy w B, zapisujemy go jako AB. Z kolei wektor swobodny charakteryzujemy tylko przez jego długość, kierunek i zwrot - zazwyczaj oznaczamy go małymi literami, np. a, b.
Jeśli znamy współrzędne punktów A(x₁, y₁) i B(x₂, y₂), możemy obliczyć współrzędne wektora AB za pomocą wzoru: AB = x2−x1,y2−y1. Przykładowo dla punktów A(-3,2) i B(4,-1), wektor AB = 4−(−3),−1−2 = 7,−3.
💡 Zapamiętaj: Długość wektora AB obliczysz ze wzoru |AB| = √(x2−x1)2+(y2−y1)2. Dla naszego przykładu |AB| = √(7² + (-3)²) = √58.
Dwa wektory a i b są prostopadłe, gdy ich iloczyn skalarny wynosi zero: a⊥b ⟺ a₁·b₁ + a₂·b₂ = 0. Jest to ważny warunek, który wykorzystamy przy opisie prostych.