Pierwiastek wielomianu. Twierdzenie Bézouta
Pierwiastek wielomianu to liczba rzeczywista a, dla której W(a)=0. Twierdzenie Bézouta mówi, że liczba a jest pierwiastkiem wielomianu W(x) wtedy i tylko wtedy, gdy wielomian W(x) jest podzielny przez dwumian x−a.
Ważne: Liczba pierwiastków niezerowego wielomianu nie przekracza jego stopnia.
Aby sprawdzić, czy liczba jest pierwiastkiem wielomianu, wystarczy podstawić ją do wielomianu i sprawdzić, czy wynik wynosi 0. Na przykład, dla W(x)=x3−6x2+12x−7 i c=1:
W(1)=1−6+12−7=0, więc 1 jest pierwiastkiem.
Gdy wielomian jest zapisany w postaci iloczynu, jego pierwiastki są łatwe do odczytania. Na przykład, dla W(x)=(x−2)(x2+2x+4)(5−2x)(x2+1), pierwiastkami są: 2, 25 oraz pierwiastki czynników kwadratowych (jeśli istnieją).
Zapamiętaj! Wielomian stopnia n może mieć maksymalnie n pierwiastków (licząc z krotnościami).
Aby sprawdzić podzielność wielomianu W(x) przez dwumian x−c bez wykonywania dzielenia, oblicz W(c) - jeśli wynik to 0, wielomian jest podzielny.
Przy parametrach często wyznaczamy wartość parametru k, dla której wielomian jest podzielny przez dany dwumian. Na przykład, dla W(x)=x3+4x2−6x+18 podzielnego przez x−2, obliczamy W(2)=0, co daje nam równanie dla k.
Gdy znamy jeden pierwiastek wielomianu, możemy znaleźć pozostałe dzieląc wielomian przez odpowiedni dwumian liniowy. Na przykład, dla W(x)=x3−7x2−16x−20 z pierwiastkiem c=−2:
- Sprawdzamy: W(−2)=−8−28+32−20=0 ✓
- Dzielimy W(x) przez (x+2) i znajdujemy iloraz Q(x)=x2−9x−10=(x−10)(x+1)
- Stąd pozostałe pierwiastki to 10 i -1