Barok był głównym kierunkiem w kulturze europejskiej od końca XVI do XVIII wieku. Charakteryzował się dynamiką, przepychem i bogatymi zdobieniami w sztuce i architekturze. Nurty myślowe w epoce baroku obejmowały racjonalizm i empiryzm. Sztuka barokowa cechowała się monumentalizmem, zaburzeniem renesansowej harmonii i innowacyjnym przetworzeniem tradycji humanistycznej. W tym okresie nastąpił również rozwój nauk przyrodniczych, z Isaakiem Newtonem jako wybitnym przedstawicielem. Sarmatyzm, ideologia szlachty polskiej, kształtował kulturę Rzeczypospolitej w XVII i XVIII wieku.
• Barok wprowadził nowe podejście do sztuki, łącząc dynamikę, przepych i innowacyjność.
• Sztuka barokowa i jej innowacje obejmowały monumentalizm, zaburzenie proporcji i efekt ruchu.
• Sarmatyzm wpłynął znacząco na kulturę polską, kształtując obyczaje, stroje i światopogląd szlachty.
• Rozwój nauk przyrodniczych, szczególnie fizyki, był istotnym elementem epoki baroku.
