Metody kartograficzne - kontynuacja

Rozdział ten kontynuuje omawianie metod prezentacji informacji geograficznych, skupiając się na kolejnych technikach ilościowych:

Metoda kartogramu polega na przedstawianiu natężenia określonego zjawiska w granicach danego obszaru za pomocą skali barw objaśnionej w legendzie.

Przykład: Mapa przedstawiająca miasta powyżej 50 tys. mieszkańców z użyciem różnych odcieni koloru dla różnych przedziałów liczby ludności.

Zastosowanie: Obrazuje wskaźniki takie jak przyrost naturalny ludności, stopa bezrobocia czy gęstość zaludnienia.

Metoda kartodiagramu polega na przedstawieniu wielkości, a niekiedy też struktury i przebiegu zjawiska za pomocą wykresów i diagramów naniesionych na mapę.

Rozdział wprowadza również metody jakościowe, zaczynając od metody sygnaturowej:

Metoda sygnaturowa służy do obrazowania rozmieszczenia danego zjawiska za pomocą umownych znaków. Wyróżnia się sygnatury punktowe i liniowe.

Highlight: Metody jakościowe pozwalają na przedstawienie cech i właściwości zjawisk geograficznych, które nie dają się łatwo wyrazić liczbowo.

Metody prezentacji informacji na mapach - wprowadzenie

Rozdział ten przedstawia podstawowe metody prezentacji informacji geograficznych na mapach, dzieląc je na ilościowe i jakościowe. Omówione zostają następujące techniki ilościowe:

Metoda izolinii polega na łączeniu punktów o tych samych wartościach zjawiska za pomocą linii zwanych izoliniami. Pozwala ona na ukazywanie zjawisk zmieniających się w przestrzeni w sposób ciągły.

Przykład: Mapa przedstawiająca temperaturę powietrza w Polsce 1 stycznia z użyciem izoterm.

Metoda kropkowa umożliwia określenie wielkości zjawiska za pomocą kropek umieszczanych w miejscu jego występowania. Większe zagęszczenie kropek oznacza większe natężenie zjawiska.

Zastosowanie: Często stosowana na mapach przedstawiających rozmieszczenie ludności, hodowlę zwierząt czy uprawę roślin.

Highlight: Metody ilościowe pozwalają na precyzyjne przedstawienie wartości liczbowych zjawisk geograficznych.