Rozbicie dzielnicowe w Polsce to kluczowy okres w historii kraju, trwający od 1138 do 1320 roku. Zapoczątkowany testamentem Bolesława Krzywoustego, doprowadził do podziału państwa na dzielnice i osłabienia jego pozycji międzynarodowej. Skutki tego procesu były zarówno pozytywne, jak i negatywne:
- Osłabienie władzy centralnej i konflikty między książętami
- Utrata terytoriów na rzecz sąsiadów, w tym Krzyżaków
- Rozwój gospodarczy poprzez lokacje miast i wsi na prawie niemieckim
- Zmiany społeczne i ustrojowe prowadzące do monarchii stanowej