Poezja metafizyczna baroku to głęboka refleksja nad ludzką egzystencją, przemijaniem i relacją człowieka z Bogiem. Barokowa poezja metafizyczna znaczenie skupia się na duchowych rozterkach człowieka XVII wieku.
• Główni przedstawiciele to Mikołaj Sęp Szarzyński, Daniel Naborowski i Zbigniew Morsztyn w Polsce oraz John Donne w Anglii
• Utwory poruszają tematy walki duchowej, przemijania i marności świata doczesnego
• Charakterystyczna jest złożona metaforyka i paradoksalne ujęcie rzeczywistości
• Wojna z szatanem i światem w literaturze barokowej stanowi jeden z głównych motywów
• Mikołaj Sęp Szarzyński sonety analiza ukazuje głębokie rozdarcie człowieka między doczesnością a wiecznością