Biblia notatki

Alternatywny zapis:

o swoim dziecku. Człowiek ten ma przekonanie, że brak Bożego wsparcia powoduje, iż człowiek nie potrafi poradzić sobie z ludzką zazdrością i szeregiem kłopotów. Sądzi, że Bóg wystarczająco długo już miał ,,Uszy zamknione" i ,,oczy odwrócone", że przyszła pora, by wreszcie spojrzał łaskawie na niego, a światłem swoim rozświetlił ciemności. Podmiot liryczny prosi również o pomoc w pokonaniu wrogów, co oczywiście może być rozumiane jako błaganie całego ludu Bożego. Oczywiście na końcu utworu człowiek przysięga Bogu wierność i obiecuje wystawiać jego imię. PSALM 47 Psalm 47 ma natomiast charakter pochwalny, co wpływa też na nastrój utworu - jest znacznie bardziej radosny i pogodny. Wynika to przede wszystkim z faktu, iż naród wybrany dziękuje Najwyższemu, Królowi świata za opiekę i pokonanie wrogów oraz oddanie ziemi ,w dziedzictwo i w używanie" (odniesienie do wyprowadzenia narodu wybranego z ziemi egipskiej, domu niewoli). GOSPEL- 'dobra nowina' - gatunek muzyki chrześcijańskiej. Wiersz zawiera zachętę do wspólnego śpiewu na cześć Boga, który włada całym światem, rozkazuje wszystkim narodom, jest Królem Królów i nawet niebo nie jest w stanie ,,pomieścić" Jego czci. PSALMY W obu utworach wyraźnie zarysowany jest kierunek wertykalny - człowiek stoi na ziemi, czuje swoją marność, wie o swoich słabościach, rozumie, że potrzebuje pomocy Pana i modli się do Boga, który w odległym niebie czuwa i rozdaje hojnie łaski. Bóg ten zawsze kojarzony jest z mocą, potęgą, siłą, które chronią człowieka przed złem. Najwyższy pomaga nie tylko zwykłym ludziom w ich codziennych troskach i pokonywaniu kłopotów, ale przede wszystkim opiekuje się narodem wybranym, kocha go, wspiera, pomaga pokonać jego wrogów i nigdy nie zdradza. W tym Bogu lud pokłada wszelkie nadzieje, wierzy Mu i kocha Go. Bóg daje człowiekowi stałość i pewność w życiu, jest to jedyna siła, której warto zawierzyć i należy się o nią oprzeć. Podmiot liryczny i jego kreacja Podmiotem lirycznym jest człowiek wierzący, który w Psalmie 13, patrząc w niebo, błaga Pana o lepsze życie, natomiast w Psalmie 47 wychwala Boga za wszystkie dary i dobro, które zostały mu dane. Najsłynniejsze przekłady Księgi Psalmów Jan Kochanowski ,,Psałterz Dawidów" 1579r. Czesław Miłosz ,,Księga Psalmów" 1979r. ,,Psałterz floriański" oraz ,,Psałterz puławski" Symbole w Apokalipsie • 7 symbolizuje stworzenie, boskość, los, świętość oraz doskonałość, jest to najważniejsza liczba ,,Apokalipsy; • 4 to symbol wszechświata materialnego. .W „Apokalipsie" pojawia się czterech jeźdźców na różnych koniach. Symbolizują oni: Mord, Głód, Zabór i Śmierć; 12 • 12 to zupełność, kompletność; • 6 to niedoskonałość; • 666 symbolizuje szatana oraz wszechobecne zło; • Smok to symbol bestii, zła, zniszczenia, może być utożsamiany z szatanem; • Koń to symbol czasu oraz żywiołów, które panowały w dni Sądu Ostatecznego; • Baranek to symbol Jezusa, w księdze pojawia się w towarzystwie siódemki; • Miecz to broń Boga i symbol sprawiedliwości; Śmierć symbolizuje kres wędrówki oraz równanie wszystkich ludzi; • Tron symbolizuje niebo, siedlisko Bogów, sprawiedliwość oraz Boga w ogóle; 7 Cechy stylu Apokalipsy św. Jana -wizyjność, -hiperbolizacja, gigantyzm -emocjonalny charakter, -styl podniosły i patetyczny (uroczysty) -plastyczność, sugestywne cechy katastrofy obrazowania, ,,Czterej jeźdźcy Apokalipsy" Albrecht Durer Całość interpretować można jako symboliczne przedstawienie końca świata, które bezpośrednio odnosi się do biblijnej wizji. Jeźdźcy apokalipsy trzymają w rękach przedmioty, które pozwalają na utożsamienie ich z konkretnymi klęskami i nieszczęściami, które spotkają ludzkość. APOKALIPSA Apokalipsa, co to jest? 'objawienie', odkrycie czegoś, wizja, coś pełnego tajemnic, symboli, postaci. Gatunek literacki popularny na bliskim wschodzie, opowiada o końcu świata, śmierci, walce dobra ze złem. Interpretacja ,,Apokalipsa" to księga, która przesycona jest symboliką, ale ma wydźwięk uniwersalny. Ukazuje bowiem wizję Sądu Ostatecznego, który będzie odbywał się w duchu wojny, kataklizmów, walki żywiołów, chorób, cierpień i śmierci. Ludzie zostaną podzieleni na sprawiedliwych oraz grzesznych. Sprawiedliwi będą mieli szasnę, by otrzymać życie wieczne, natomiast źli zostaną strąceni w otchłań piekielną. Wizja końca świata według św. Jana to zagłada totalna, całkowite zniszczenie. Księga ta stanowiła źródło inspiracji dla twórców późniejszych epok. Najbardziej charakterystyczne nawiązania odbywają się podczas trwania II wojny światowej, która nazywana została apokalipsą spełnioną, gdyż nieszczęścia przewidziane przez św. Jana, były wtedy realne. Motywy Głównym motywem pojawiającym się w „Księdze Koheleta" są wątki wanitatywne, czyli takie, które dotyczą marności. Wszystko bowiem zostało zarówno uznane za marne - ludzkie działania, jak i w ogóle życie ludzkie. Ów motyw widoczny jest szczególnie w łacińskim stwierdzeniu: ,,Vanitas vanitatum et omnia vanitas" ('marność nad marnościami i wszystko marność'). Ma on na celu uświadomić czytelnikowi szybkość przemijania żywota oraz cierpienia, jakie wiąże się z życiem. Cytaty ,,Nihil novi sub sole" ,Vantias vanitatum et ammio vanitas" "1 ,,A oto wszystko marność i gonienie za wiatrem" ,,Marnośc nad marnościami, wszystko marność" KOHELET V Opis Koheleta Kohelet to inaczej mędrzec przemawiający na zebraniu. Księga ta powstała około III w. p.n.e. Autor zastanawia się nad sensem życia, nad istotą ludzkiej egzystencji. Dochodzi do wniosku, że wszystko co otacza człowieka na ziemi jest niczym, lecz zwykłą marnością. Księga ma charakter osobistych zwierzeń mędrca i jest traktatem filozoficznym. Interpretacja Przedmiotem rozmyślań kaznodziei jest sens życia ludzkiego. Podstawową tezą księgi jest stwierdzenie, iż wszystko jest marnością. W „Księdze Koheleta" poruszane są motywy wanitatywne, czyli takie, które dotyczą marności życia i dokonań człowieka. Ich ideę wyraża łacińska sentencja ,,Vanitas vanitatum et omnia vanitas", co oznacza 'marność nad marnościami i wszystko marność". Kohelet uświadamia przy tym odbiorcom, że to, co doczesne, nie jest tak istotne jak świat Boski. Dlatego też ludzkie działania i życie mogą zostać uznane za marne. Zatem w „Księdze Koheleta" widoczny jest wyraźny pesymizm i poczucie przemijania, gdyż - według jej autora - wszystkie istoty czeka taki samo los, czyli śmierć. Jednocześnie Kohelet nie radzi, by tkwić w pesymizmie, mimo świadomości daremności podejmowanych czynów i inicjatyw. Człowiek powinien dostrzegać radość, która pojawia się w życiu dzięki Bogu. Dlatego też powinniśmy korzystać z życia, pamiętając przy tym, że ze wszystkich czynów rozliczy nas Bóg. Księga kończy się zatem wątkiem optymistycznym. Abraham opis Wiara Abrahama jest nierozłączna z cierpieniem. Obietnica Boża względem Abrahama tkwi właśnie w ofierze z Izaaka. Jednakże Bóg ocala chłopca. Bojaźń Boża Abrahama była silniejsza niż radość z syna, który byt darem Boskim. Ponadto Bóg, przez uratowanie Izaaka udowodnił, że miał na celu nie śmierć, lecz życie. Abraham nie wahał się, czy poświęcić swego syna pierworodnego. Za jego poświęcenie, został nagrodzony. Była to próba wierności sługi Bożego. Mimo cierpienia i bólu Abraham podejmuje próbę Bożą. - Interpretacja Bóg pod wpływem szatana wystawił Abrahama na okrutną próbę, w której miał złożyć swojego jedynego syna Izaaka jako ofiarę na całopalenie, miało się to odbyć na pagórku w kraju Moria. Bóg zażądał złożenia Izaaka, ponieważ wiedział jak bardzo Abraham go kocha. Mężczyzna bez wahania zabiłby syna lecz ostatecznie po rozmowie z Aniołem Pańskim zamiast syna w ofierze składa baranka. ABRAHAM Zabiegi językowe: -epitety (młody, twardym głosem, Abraham oniemiaty, straszny, dziki, oszalały) -porównania (,,Abraham wyglądał jak dziki w przystępie szału"), -powtórzenia (,,strach, niepowstrzymany strach") Parafraza opowieści biblijnej ,,Ofiarowanie" -narrator szczegółowo relacjonuje podróż do kraju Maria (wyprawa 4 - dniowa) -Uszczegóławia realia -wprowadza nowego bohatera - sługę Eliezera -opisuje emocje, uczucia, rozdarcia wewnętrzne Abrahama, który wykonuje rozkaz Boga chociaż ma świadomość, że ofiarowanie syna jest złem -wprowadza nowe okoliczności zabójstwa Izaaka, bowiem Abraham tracąc nóż chce go udus a ślady tej zbrodni pozostają, widzi je Sara -próba wiary, której są poddani Abraham, Sara i Izaak, zniszczeniu ulega wieź pomiędzy ojcem, a synem, oraz pomiędzy mężem a żoną (Sara boi się o Abrahama) Zabiegi kompozycyjne służące budowaniu nastroju: -monolog wewnętrzny Abrahama, jego rozterki dotyczące czynu, -opis rozpaczy bliskich podsuwany przez wyobraźnię bliskich, -kontrasty między spokojnym snem żony i syna a grozą boskiego planu, -motyw noża jako narzędzia zbrodni, -opis śmierci sługi wśród jadowitych węży, -opis Abrahama duszącego syna Motywy Główne motywy, jakie pojawiają się w Księdze Hioba to Bóg oraz związane z nim cierpienie. Bóg bowiem stanowi źródło niezawinionych cierpień Hioba, człowieka bogobojnego i cnotliwego. Wystawiany on zostaje na bolesne próby, jednak mimo wszystko nie traci wiary i nie bluźni przeciwko Bogu. Hiob cierpi, mimo że na to nie zasłużył, co świadczy o tym, że niezbadane są wyroki boskie. Jednakże dzięki swej wierności i ufność w wolę boską, krzywdy Hioba zostają wynagrodzone i ponownie może wieść szczęśliwe życie. Interpretacja W Księdze Hioba opowiadana jest historia człowieka, który doznaje cierpienia, mimo iż na nie nie zasłużył. Bóg doświadcza go, poddając Hioba próbie. Hiob jednak nie wątpi w Boga i nadal jest mu wierny. Nie przestaje wierzyć nawet wtedy, gdy przyjaciele zaczynają twierdzić, że musiał zawinić, dlatego zasłużył na karę. Jednakże cierpienia Hioba są wynikiem zakładu Boga z szatanem. Bóg chciał bowiem udowodnić szatanowi, że Hiob będzie pobożny mimo cierpień, które na niego spadają. HIOB Opis Hioba Hiob był bogobojny, cnotliwy i uczciwy. Jest on wzorem człowieka wiernego, idealnego chrześcijanina. Akceptuje cierpienie, które zsyła na niego Bóg, mimo iż wie, że na nie nie zasłużył. Hiob uczy zatem ludzi doskonałości i bezwzględnej wiary we własne przekonania i wartości. Mimo tego, że traci majątek, dzieci i zdrowie, to wierzy, że jest to wola Boska, której musi się podporządkować. Dzięki swojej postawie zostaje przez Boga nagrodzony, zyskując majątek, odzyskując dzieci i ciesząc się długim życiem. Nauka moralna, jaką Hiob wynosi ze swojej historii -cierpienia nie da się pojąć, ani zrozumieć -cierpienie jest ogromną próbą dla człowieka i prowadzi do rozważania fundamentalnych prawd egzystencji i wiary, -każdy człowiek musi doświadczyć w życiu nie tylko szczęścia i radości, ale także bólu i cierpienia a nawet rozpaczy, są one bowiem miarą prawdziwego człowieczeństwa, -ufność i wiara w Boga a także podporządkowanie się Jego wyrokom są później wynagradzane. środki wyrazu artystycznego we fragmencie -porównania: ,,oczy twe jak gołębice" -wykrzyknienia(eksklamacje): ,,o jakże uroczy!", -symbole: ,,belkami domu naszego są cedry, a cyprysy ścianami" Marc Chagall,,Pieśń nad Pieśniami IV" 1958r. To najczęściej opisywany z cyklu obrazów" Pieśni nad pieśniami” i najbardziej znany. David i Batszeba unoszą się na białym koniu nad Jerozolimą. Koń symbolizuje zarówno pożądanie i miłość fizyczną ale także nawiązuje do mitologicznego Pegaza, który jest alegorią natchnienia poetyckiego. Para wygląda jakby kometa przelatywała przez obraz. W tle widać charakterystyczne dla Jerozolimy budynki - w tym wieżę Dawida - Chagall odwiedził Izrael w 1957 r. PIESN NAD PIEŚNIAMI Znaczenie symboli -narcyz- Chrystus, zwycięstwo nad śmiercią -lilia- wstydliwość i niewinność -ciernie- ból, trudy życia, pokorę -jabłoń- płodności, obfitości Interpretacja tytuł Pieśń nad pieśniami" wskazuje na to, że została uznana ona za jedną z najlepszych pieśni, która wyróżnia się na tle innych swą wyjątkowością. Składa się ona z sześciu pieśni, które w formie dialogu - opisują miłość Oblubieńca i Oblubienicy. W księdze tej, jako w jedynej w całym Piśmie Świętym, nie zostaje wymienione imię Boga. Niegdyś zastanawiano się także, czy „Pieśń nad pieśniami" w ogóle nadaje się do włączenia w kanon biblijny. ,,Pieśń nad pieśniami" uznana jest za dzieło symboliczne, gdyż odnaleźć w nim możemy mnóstwo symboli, m.in.: lilię, cierń, jabłoń, ściany z cedru. Utwór można odczytać w sposób dosłowny, co daje opis zmysłowej miłości, natomiast metaforyczne odczytanie daje obraz miłości Boga do swego ludu oraz Jezusa do kościoła. Tak jak Oblubieniec kocha Oblubienicę i pragnie jej wierności, tak Jezus potrzebuje swych wiernych i kocha ich. Natomiast namiętność kochanków odczytać można jako nieograniczoną miłość Boga do ludzi. Ponadto tak jak kochankowie pragną wyłącznie siebie wzajemnie, tak Bóg pragnie być jedynym dla ludzi.