Geneza "Syzyfowych prac"
"Syzyfowe prace" to powieść Stefana Żeromskiego oparta w dużej mierze na jego osobistych doświadczeniach z okresu nauki w gimnazjum. Stefan Żeromski - biografia Syzyfowe prace wskazuje, że pisarz dorastał w trudnych czasach po upadku powstania styczniowego, kiedy nasilały się działania rusyfikacyjne i represje ze strony caratu.
Żeromski, wychowany w patriotycznej rodzinie, już jako uczeń gimnazjum w Kielcach zetknął się z problemem rusyfikacji. Organizował wtedy tajne spotkania młodzieży, podczas których czytano zakazane książki i uczono się polskiej historii. Te przeżycia znalazły odzwierciedlenie w losach Marcina Borowicza, głównego bohatera "Syzyfowych prac".
Highlight: Losy Marcina Borowicza w "Syzyfowych pracach" mają wiele wspólnego z młodzieńczymi doświadczeniami samego Stefana Żeromskiego.
Na kształt powieści wpłynęły także studia Żeromskiego w Warszawie oraz jego zainteresowanie twórczością pisarzy realizmu krytycznego, takich jak Eliza Orzeszkowa czy Bolesław Prus. Ich dzieła, często poruszające temat młodzieży walczącej o niezależność, zainspirowały Żeromskiego do stworzenia niektórych wątków "Syzyfowych prac".
Vocabulary: Realizm krytyczny - nurt w literaturze drugiej połowy XIX wieku, skupiający się na krytycznym przedstawianiu rzeczywistości społecznej.
Prace nad powieścią trwały kilka lat. Pierwsze wzmianki o nazwisku Borowicz pojawiają się w "Dziennikach" Żeromskiego w 1887 roku. Badacze uważają, że intensywne prace nad dziełem przypadły na lata 1890-1891, a ukończone zostały w 1896 roku. "Syzyfowe prace" po raz pierwszy opublikowano w odcinkach w czasopiśmie "Nowa Reforma" w 1897 roku pod pseudonimem Maurycy Zych. Wydanie książkowe ukazało się we Lwowie w 1898 roku.
